Στον πόλεμο, στη φτώχεια, στις συγκρούσεις πολιτισμών, γυναίκες και παιδιά βρίσκονται στην πρώτη γραμμή όσο και οι πρωταγωνιστές, όσο και οι στρατιώτες. Μόνο που οι δικές τους ιστορίες συνήθως μένουν στην αφάνεια. Βαθιές πληγές χαράσσουν ψυχές και κοινωνίες, ξεχασμένες, χωρίς να δίνεται η ευκαιρία για κάθαρση, για αποκατάσταση, για την προσωπική και εθνική λύτρωση.
Πριν από λίγες ημέρες, πάνω από 600 παιδιά από φυλή των Πρώτων Εθνών στον Καναδά, τρόφιμοι οικοτροφείου της Καθολικής Εκκλησίας, βρέθηκαν θαμμένα, χωρίς ταφόπλακες, χωρίς ονόματα, σε ένα χωράφι. Πριν από ένα μήνα, βρέθηκαν 215 πτώματα σε μαζικό τάφο σε άλλο σχολείο. Από τον 19ο αιώνα έως τη δεκαετία του 1970, περίπου 150.000 παιδιά ιθαγενών αποκόπηκαν από τις παραδόσεις τους για να «εξευρωπαϊστούν». Στα οικοτροφεία της Καθολικής Εκκλησίας συχνά έπεφταν θύματα κακοποίησης και ανέχειας. Πολλά πέθαναν μακριά από τις οικογένειές τους. Παρόμοια εκστρατεία πολιτισμικού αφανισμού, από το 1912 έως το 1962, σημάδεψε και την Αυστραλία. Σε άλλες χώρες, όπως η Ιταλία και η Ιρλανδία, η Καθολική Εκκλησία ανέλαβε ορφανά, έκθετα και εξώγαμα παιδιά με στόχο να τα «αναμορφώσει». Και αυτά υπέστησαν κάθε μορφή σωματικής και ψυχολογικής κακοποίησης· και οι δικές τους ιστορίες θάφτηκαν στη σιωπή και στο σκοτάδι, έως τις αποκαλύψεις της δικής μας πιο φιλεύσπλαχνης εποχής. (Οσο και αν έχει προβλήματα η εποχή μας, ουδέποτε τόσοι άνθρωποι νοιάζονταν για αγνώστους σε άλλες χώρες, σε άλλες εποχές, όσο σήμερα.)
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ
Νίκος Κωνσταντάρας, www.kathimerini.gr, 27.06.2021
Το καλάθι σας είναι άδειο!