Η Ασλί Ερντογάν και η ελληνική έκδοση του Μανδαρίνου

H Ασλί πήρε στα χέρια το βιβλίο κι άρχισε να ...διαβάζει. Σκόνταψε στο «ντ» του Ερντογάν. Περίμενε ένα «δ» στη θέση του. «Σκόνταψα πάλι σ’ αυτό το όνομα» είπε. «Καμιά φορά με ρωτάνε αν έχω κάποια συγγενική σχέση με τον Ερντογάν. Μερικές φορές μπαίνω στον πειρασμό και τους λέω: Ναι, είναι ο τέως μου αλλά κράτησα μετά το διαζύγιο το όνομα. Με εκδικείται που τον εγκατέλειψα!» Η ίδια αδυνατεί ακόμα να εξηγήσει γιατί αποτέλεσε στόχο. «Με κάναν ξαφνικά ηρωίδα χωρίς να το ζητήσω! Ποια; Εμένα! που βάζω παντού ένα ερωτηματικό! Η χώρα αυτή δεν ζει χωρίς ηρωικά θύματα!» Φυλλομέτρησε κάμποση ώρα τον Θαυμαστό Μανδαρίνο χαϊδεύοντας μια μια τις σελίδες του. Με κοίταξε μες στα μάτια και μου είπε. «Είμαι πολύ χαρούμενη αυτή τη στιγμή. Είμαι ξέρεις Τσερκέζα απ' τον πατέρα μου, αλλά Σαλονικιά απ΄τη μάνα μου. Θα χαρεί κι αυτή πολύ που μεταφράστηκε στα ελληνικά. Της στέρησα δέκα χρόνια απ’ τη ζωή της απ’ τον περασμένο Αύγουστο. Να είσαι κεμαλίστρια, να υπερασπίζεσαι χρόνια τώρα την πολιτική του CHP (Ρεμπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος), και να κατηγορούν την κόρη σου για κουρδική συνωμοσία ενάντια του τουρκικού κράτους! Κι όμως! Έτρεξε τελικά παντού. Γνώρισε Κούρδους, ζήτησε να μάθει την Ιστορία τους, άκουσε τις ιστορίες τους… Στάθηκε πλάι μου σαν λιοντάρι (‘aslan gibi’). Πιο μεγάλο σχολείο απ’ τη ζωή φαίνεται πως δεν υπάρχει!»  Είπαμε πολλά. Πρώτα φυσικά τα δικά μας. Γελάσαμε όπως πάντα αρκετά κι οι δυο! Κάθε τόσο ξεμύτιζε μέσα απ’ τα λόγια της η εμπειρία της φυλακής, η αγρύπνια κι η αγωνία που της άφησε, η αναμονή της απόφασης του δικαστηρίου τον Ιούνη… «Δεν μπορώ να κάνω τίποτα αυτή τη στιγμή. Απλώς περιμένω…»
Η Άνθη Καρρά, μεταφράστρια και φίλη της Ασλί Ερντογάν, περιγράφει τη συνάντησή τους στην Πόλη στις 31 Μαϊου 2017.