Σκασιαρχείο από την πραγματικότητα

Το ίδιο το lockdown, τουλάχιστον για τους περισσότερους, δεν ήταν παρά μια χλωμή απομίμηση εγκλεισμού, τόσο συγγενική προς τον αυθεντικό εγκλεισμό όσο και το συνάχι με την πνευμονία
«Βλέπω ακόμα τους συντρόφους μου στριμωγμένους κάτω από τα πορτρέτα του Μαρξ, του Ενγκελς και του Λένιν, ξεθεωμένους από τη δουλειά στο κρύο που έπεφτε ίσαμε τους μείον σαράντα πέντε βαθμούς, να ακούν τις διαλέξεις μας για θέματα τόσο απομακρυσμένα από αυτό που ζούσαμε. Συλλογιζόμουνα τότε με συγκίνηση ότι ο Προυστ, μέσα στην υπερθερμασμένη και επενδυμένη με φελλό κάμαρά του, θα ένιωθε πολύ ξαφνιασμένος και ίσως συγκινημένος μαθαίνοντας πως, είκοσι χρόνια μετά τον θάνατό του, κάποιοι φυλακισμένοι Πολωνοί, μετά από μια ολόκληρη μέρα μέσα στο χιόνι και στο κρύο (…) άκουγαν με έντονο ενδιαφέρον την ιστορία της δούκισσας ντε Γκερμάντ, τον θάνατο του Μπεργκότ και όλα όσα μπορούσα να θυμηθώ από εκείνον τον κόσμο των πολύτιμων ψυχολογικών ανακαλύψεων και της λογοτεχνικής ομορφιάς». ΓΙΟΖΕΦ ΤΣΑΠΣΚΙ (1944)
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ
   Πέτρος Τατσόπουλος, www.in.gr, 9.5.2021