Χωρίς κορνίζα

ΧΑΡΤΗΣ 32 {ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2021}
{Βιβλιοκριτική για τη συλλογή μικροαφηγημάτων «Πλασμένοι [αφορμές]», του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου, εκδ. Ποταμός 2021)
(με­τά από πολ­λά χα­ρι­σμέ­να χρό­νια· χα­ρι­σά­με­να)
— Οπό­τε, αγά­πη μου, εμείς για­τί δε χω­ρί­ζου­με; — Εμείς ξε­χω­ρί­ζου­με, μω­ρό μου! Ήμουν αφη­ρη­μέ­νος, χα­ζε­μέ­νος σχε­δόν. Γυρ­νού­σα σπί­τι μου, στον Πει­ραιά. Εμ­φα­νί­στη­κε ξαφ­νι­κά. Τρά­βη­ξε αμέ­σως το βλέμ­μα μου. Ήμουν σχε­δόν βέ­βαιος πως εί­χε μπει στο σταθ­μό Βι­κτώ­ρια. Στά­θη­κε δί­πλα στην πόρ­τα. Ο ηλε­κτρι­κός ξε­κί­νη­σε. Θε­ω­ρη­τι­κή γυ­ναί­κα: με­σό­κο­πη και πο­λύ ψη­λή –μι­κρό παι­δί θα πρέ­πει να έδει­χνα στα μά­τια της–, με ωχρή επι­δερ­μί­δα, ελα­φρά σκού­ρους κύ­κλους γύ­ρω από τα πρά­σι­να μά­τια της, πρά­σι­νο φό­ρε­μα. Σκέ­φτη­κα πως, λο­γι­κά, θα έπρε­πε να τη λέ­νε Όλ­γα. Όταν ήμουν μι­κρό παι­δί, ένας κο­ντός θεί­ος μου με οξυ­μέ­νη την αί­σθη­ση του χιού­μορ, απο­κα­λού­σε Βα­σί­λισ­σα Όλ­γα —πα­σών των Ρω­σιών, εν­νο­εί­ται— την αρι­στο­κρα­τι­κή και αυ­ταρ­χι­κή πε­θε­ρά του. Ήταν και αυ­τή θε­ω­ρη­τι­κή. Μια Ελ­λη­νί­δα από τη Ρω­σία, από τη Μα­ριού­πο­λη.  
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ
   Νίκου Πρατσίνη, www.hartismag.gr, 3.8.2021