Ο βίος του Νικόλαου Σπηλιάδη μας υποδεικνύει ένα από εκείνα τα δρομολόγια ζωής στις αρχές του 19ου αιώνα, τα οποία κατέληξαν στη συμμετοχή σ’ εκείνη την επαναστατική περιπέτεια που γέννησε το ελληνικό κράτος. Μοραΐτης, που διδάχθηκε τα πρώτα του γράμματα στη γενέτειρά του Τριπολιτσά κι αργότερα στο κοντινό Άργος από τον φωτισμένο Ησαΐα Καλαρά, αναζήτησε την κοινωνική του ανέλιξη μέσα στον αναπτυσσόμενο ελληνικό εμπορικό κόσμο δουλεύοντας σε καταστήματα, αρχικά στην Κωνσταντινούπολη κι ύστερα στην Οδησσό. Εκεί διδάχθηκε ξένες γλώσσες, ήρθε σ’ επαφή με τις ιδέες του Διαφωτισμού και γνώρισε το έργο του Αδαμάντιου Κοραή. Μυήθηκε στα 1816 στη συνωμοτική Φιλική Εταιρεία, αλλά κράτησε σταθερά κριτική στάση σ’ όσα διακινούνταν μεταξύ των μελών της. Μολονότι δεν απομακρύνθηκε ποτέ από τους επαναστατικούς στόχους της, η σχέση του με άλλους εταιριστές χαρακτηριζόταν από καχυποψία, με αποτέλεσμα να προβεί –υπό τον φόβο της δολοφονίας του– σε ανεπιτυχή απόπειρα αυτοκτονίας, η οποία του κληροδότησε κάποια αναπηρία εφ’ όρου ζωής.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ
του Βαγγέλη Σαράφη, www.oanagnostis.gr
Το καλάθι σας είναι άδειο!