Πριν από μερικές εβδομάδες ένα όμορφο βιβλίο με περίμενε στο γραφείο μου. Ομορφο αισθητικά: με εξώφυλλο από χαρτί που σε κάνει να θες να το χαϊδέψεις και εικονογράφηση που λειτουργεί ως κορνίζα για να φιλοξενήσει την εισαγωγή και φυσικά τον τίτλο και το όνομα της συγγραφέως δοσμένα με ανάγλυφα στοιχεία. «Ρίζες και φτερά» έγραφε ο τίτλος, ενώ ο υπότιτλος εξηγούσε ότι επρόκειτο για «γράμματα σε γονείς». Μα ναι! Πώς να πετάξει κανείς προς τη ζωή όταν δεν έχει γερές ρίζες; Τι εύστοχος τίτλος! Αυτό το βιβλίο που μου άρεσε από την πρώτη ματιά γινόταν όλο και καλύτερο. Και ακόμη δεν το είχα καν ανοίξει...
Το πήρα στο σπίτι και δεν σας κρύβω ότι το άνοιξα με αγωνία: το γρήγορο ξεφύλλισμα που είχα κάνει στο γραφείο μου είχε επιβεβαιώσει ότι η όμορφη εμφάνιση συνεχιζόταν και στο εσωτερικό με καλή ποιότητα χαρτιού και ωραία γραμματοσειρά. Αλλά το περιεχόμενο;
Οσοι μεγαλώνουν σήμερα παιδιά πιθανότατα με νιώθουν. Διανύουμε μια ιστορική περίοδο που όμοιά της δεν έχει υπάρξει στο πρόσφατο παρελθόν. Ναι, η μεταπολεμική Ελλάδα ήταν φτωχή αλλά έβγαινε από έναν πόλεμο. Ναι, έχει υπάρξει στο παρελθόν μεταναστευτικό ρεύμα από τη χώρα μας, αλλά τώρα δεν φεύγουν ανειδίκευτοι εργάτες, φεύγουν πτυχιούχοι, συχνά δε με μεταπτυχιακούς τίτλους σπουδών. Οι πιο πολλές μητέρες εργάζονται εκτός σπιτιού (ή αναζητούν εργασία) και η πατροπαράδοτη ελληνική οικογένεια τείνει να εξαφανιστεί. Η δε τεχνολογική πρόοδος των τελευταίων ετών μάς έχει φέρει όλους αντιμέτωπους με το φαινόμενο να μη γνωρίζουμε επακριβώς σε ποιον κόσμο σεργιανούν (ή, αν προτιμάτε, σερφάρουν) τα παιδιά μας. Με όλα τα παραπάνω να συμβαίνουν, οι σύγχρονοι γονείς έχουμε χάσει τα πατήματά μας, τις αναφορές μας. Και οι ειδικοί έχουν προλάβει άραγε να συνειδητοποιήσουν τις ταχύτατες μεταβολές; Μπορούν να μας καθοδηγήσουν να μεγαλώσουμε παιδιά με γερές ρίζες; Παιδιά που θα πετάξουν ασφαλώς στη νέα πραγματικότητα;
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ
της Ιωάννας Α. Σουφλέρη, tovima.gr, 15/06/2014
Το καλάθι σας είναι άδειο!