Ο Γιώργος Γκόζης (1970) ακολουθώντας την «πεπατημένη» λογοτεχνική πορεία, οδηγήθηκε από το διήγημα (Ο νυχτερινός στο βάθος, Αφήστε με να ολοκληρώσω) στη νουβέλα (Γκουανό) για να καταφύγει εντέλει στη μεγάλη σύνθεση με το τελευταίο του βιβλίο που το τιτλοφορεί Θραύση κρυστάλλων (Ποταμός, 2020). Φαίνεται πως αυτή η μετάβαση έγινε δίχως σοβαρές αβαρίες, αφού ο Θεσσαλονικιός πεζογράφος διατήρησε στο έπακρο την ποιότητα της γραφής του, τον εξομολογητικό του τόνο και την αφηγηματική θέρμη και αμεσότητα που χαρακτηρίζουν τα έως τώρα βιβλία του.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ
Παναγιώτης Γούτας, https://frear.gr, 3.2.2021
Το καλάθι σας είναι άδειο!