«Ο ύπνος των δικαίων», του Βόλφγκανγκ Χίλμπιχ

Γράφοντας για τον ενδιάμεσο κόσμο
Το τοπίο σε αποσύνθεση πριν την ανασύνθεση. Μια παύση να μεσολαβεί πριν το αναπόφευκτο «μετά» και το εσωτερικό της ζωής να μην κρύβεται πια. Βίαιη διαδικασία και ας μη κινείται βίαια. Ο άνθρωπος που ζει σ’ έναν κόσμο χωρίς δέρμα, δεν μπορεί πιάσει μεγάλες ταχύτητες. Η σταθερή και μεταμορφωτική δύναμη του χρόνου τον βρίσκει και τον παρασέρνει, τον σπρώχνει στα σπλάχνα του θηρίου που αυτός δημιούργησε! Διαλυμένα βιομηχανικά συγκροτήματα, νερά που δεν έχουν τίποτα διάφανο, γκρίζος ουρανός και κτίρια-ερείπια του παρελθόντος που στέκουν σαν βλάσφημες προσευχές. Ένας κόσμος που κάποτε είχε χρώματα ανόθευτα και οι φωτιές ζέσταιναν, δεν κατέστρεφαν. Αυτός ο κόσμος κόπηκε βίαια στη μέση και το ένα μισό ψάχνει το άλλο που θα ολοκληρώσει τη μετάβαση, το σκοτάδι ψάχνει το φως και ο θάνατος έναν ήρεμο ύπνο. Η πρώτη μεγάλη διαίρεση δημιούργησε τη δεύτερη μεγάλη έκρηξη και στα θραύσματα αυτής τη γραφή του Βόλφγκανγκ Χίλμπιχ. Το βιβλίο του «Ο ύπνος των δικαίων» (Εκδόσεις Ποταμός) είναι η αποτύπωση του ενδιάμεσου κόσμου, αυτού που κανείς δεν θέλει να θυμάται και κανείς δεν θέλει να ζήσει ξανά. Ο Χίλμπιχ στέκει πάνω στις ταράτσες ετοιμόρροπων κτιρίων και επιτέλους τον βλέπουν όλοι.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ
   Αλέξανδρος Στεργιόπουλος, www.toperiodiko.gr, 30.12.2021