Παλιά οι ανθρακωρύχοι κουβαλούσαν μαζί τους στις στοές των ορυχείων κλουβιά με καναρίνια. Τα πουλιά τούς κρατούσαν συντροφιά στο σκοτάδι με το κελάηδημά τους, αλλά και τους προειδοποιούσαν, όταν το τραγούδι τους εξασθενούσε, για τη διαρροή τοξικών αερίων. Στη νουβέλα του Θανάση Σταμούλη τα καναρίνια δεν κελαηδούν. Ο κίνδυνος έχει επέλθει. Η ηχώ των πουλιών είναι ένας ασθενικός απόηχος από την αντίπερα όχθη. Τα κλουβιά μένουν σιωπηλά και σκουριασμένα στο μπαλκόνι του πατρικού σπιτιού. Σε αυτό το «αμείλικτο» σπίτι επιστρέφει ο αφηγητής για να αποχαιρετήσει τον νεκρό πατέρα του.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ
Λίνα Παντελέων, www.kathimerini.gr, 31.03.2022
Το καλάθι σας είναι άδειο!