Ταξίδι με την κιβωτό

«Κάθε βιβλιοπωλείο συμπυκνώνει τον κόσμο. Είναι οι διάδρομοι ανάμεσα στα ράφια και όχι οι εναέριες διαδρομές που ενώνουν μια χώρα και τις γλώσσες της, με τις απέραντες περιοχές όπου ομιλούνται άλλες γλώσσες. Δεν είναι κάποιο διεθνές σύνορο που πρέπει να διασχίσει κανείς παρά ένα βήμα - ένα απλό βήμα - αυτό που σε κάνει να αλλάξεις τοπίο (και τοπωνύμια και χρονική περίοδο): ένα βιβλίο που έχει εκδοθεί το 1976 βρίσκεται δίπλα σε κάποιο άλλο που εκδόθηκε χθες, που μόλις κατέφθασε και μυρίζει λιγνίνη (της οικογενείας της βανίλιας)· μια μονογραφία περί των προϊστορικών μεταναστεύσεων συμβιώνει με μια μελέτη για τις μεγαλουπόλεις του 21ου αιώνα· μετά τα άπαντα του Καμί βρίσκεις εκείνα του Θερβάντες (σε κανέναν άλλο χώρο δεν είναι τόσο αληθής ο στίχος του Ζουζέπ ΒισένςΦος: "Με συναρπάζει το καινούργιο και με γοητεύει το παλιό"). Δεν είναι μια εθνική οδός, αλλά μια διαδρομή από σκάλες ή μάλλον ένα κατώφλι ή ίσως ούτε καν αυτό: να δεις τα πράγματα από την ανάποδη, αυτό που ενώνει ένα είδος με κάποιο άλλο, μια επιστήμη ή μια εμμονή με το αντίθετό τους που συχνά τις συμπληρώνει: το αρχαίο ελληνικό δράμα με το μεγάλο αμερικανικό μυθιστόρημα, τη μικροβιολογία με τη φωτογραφία, την ιστορία του Φαρ Ουέστ με τα λαϊκά μυθιστορήματα για καουμπόηδες, την ινδική ποίηση με τα Χρονικά των Ινδιών, την εντομολογία με τη θεωρία του χάους».
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ
   Πέτρος Τατσόπουλος, www.tanea.gr, 21.7.2018