Ο Γιάννης Βαλτής ήρθε αντιμέτωπος με το θάνατό του. Και άλλαξε ζωή.

Πώς ένας πολυάσχολος παραγωγός διαφήμισης άλλαξε τα πάντα για να ζήσει στην εξοχή και να γράψει το πιο ιδιαίτερο, αυτοβιογραφικό βιβλίο της χρονιάς.
Είμαστε στο πεζοδρόμιο, στα όρθια, ενώ η συνέντευξη έχει τελειώσει κι οι Θεσσαλονικείς περνούν βιαστικοί γύρω μας. Υποτίθεται ότι πρέπει να χαιρετηθούμε και να τραβήξει ο καθένας το δρόμο του, όμως συνεχίζουμε να μιλάμε, χωρίς δυστυχώς να ηχογραφώ πια.
Τότε είναι που συνειδητοποιώ πλήρως πόσο τον άλλαξε η διάγνωση. Δεν ήταν, μου λέει, και ο πιο εύκολος άνθρωπος του κόσμου. Την εποχή που είχε διαφημιστική εταιρία υπήρξε δυσάρεστος σε πολλούς ανθρώπους. Αγχωμένος, απότομος, αδιάφορος για τους άλλους, αδιάφορος και για τον εαυτό του. Μαθαίνοντας πως έχει καρκίνο του πνεύμονα, πριν αρκετά χρόνια, αναγκαστικά άλλαξε ζωή. Στην αρχή επειδή ήταν αναγκασμένος - πήγε στη Γερμανία για θεραπείες, έκοψε ταχύτητα, πέρασε ατελείωτες μέρες παρατηρώντας τους άλλους.
«Με τους ρυθμούς που ζούσα πριν, δεν είχα ποτέ το χρόνο να παρακολουθώ τους ανθρώπους σαν ξεχωριστές οντότητες» μου είχε πει νωρίτερα. «Τους παρακολουθούσα πάντα με το δικό μου φίλτρο, αν ο ένας είναι δημιουργικός και μπορώ να συνεργαστώ μαζί του, αν η άλλη είναι ερωτική και μπορώ να ερωτοτροπήσω μαζί της - τέλος πάντων παντού έψαχνα μια χρησιμότητα στις σχέσεις μου. Αδιαφορούσα κατά βάθος για αυτές.»
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ
   του Άρη Δημοκίδη, www.lifo.gr, 5.4.2017