Αναζητώντας μέσα μας την «Ακρόπολη»

Οι πολιτισμοί της παράδοσης
«μπάζουν σε μια κατάσταση κανονική,
αυτή που δημιουργεί δηλαδή τον κανόνα
σε αντίθεση με την εξαίρεση ή την παραμόρφωση»
                                Ζ. Λορεντζάτος προς τον Σεφέρη
Οι μέρες της καραντίνας κύλησαν μέσα σε σκέψεις και πρακτικές που αναδεικνύουν τους συμβολισμούς τους, φέρνουν σε επαφή τον άνθρωπο με τις φαντασιώσεις του, τους φόβους του. Κάθε φορά που η εξωτερική πραγματικότητα ησυχάζει, η εσωτερική αναλαμβάνει τα ηνία. Ελεύθεροι συνειρμοί, σκέψεις, όνειρα πήραν τη σκυτάλη σε έναν κόσμο που βυθίζεται σε μια μη κανονικότητα, με τις ψυχές να αναζητούν επί ματαίω και επ’ ωφελεία τις δικές τους κανονικότητες. Τέτοιες μέρες, παρακολουθώντας τη μέτρια κατά τ’ άλλα τηλεοπτική σειρά του Netflix, με τον τίτλο «Freud», ξαναθυμήθηκα τα πρώτα χρόνια της ψυχανάλυσης, τα νεανικά χρόνια του Σίγκμουντ Φρόιντ, τη δική του συνεχή αναζήτηση του παρόντος μέσα από το παρελθόν. Ταξίδεψα και εγώ σε περιοχές της μνήμης όπως και ο ίδιος ο πατέρας της ψυχανάλυσης κάποτε. Σε αυτό το ταξίδι, αναζήτησα δύο πρόσφατα βιβλία της ελληνικής βιβλιοπαραγωγής. Το πρώτο κυκλοφόρησε πριν από μερικούς μήνες, από τις εκδόσεις Περισπωμένη, με τίτλο «Ο Φρόυντ στην Ακρόπολη, Μια ατοπογραφία» του Ηλία Παπαγιαννόπουλου. Το δεύτερο κυκλοφόρησε την περασμένη χρονιά, είναι του Φλοριάν Ουσιέ, με τίτλο «Ο έφηβος Φρόιντ», από τις εκδόσεις Ποταμός, σε μετάφραση Ναυσικάς Τσίπα.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ
    Μαριαλένα Σπυροπούλου, www.kathimerini.gr, 11.05.2020