Αν η ειρωνεία «σώζει ό,τι γίνεται να σωθεί», όπως έγραψε o Βλαντιμίρ Ζανκελεβίτς, τότε η γυμνή από φτιασίδια ή συναισθηματισμούς, συχνά ωμά ρεαλιστική, πρόζα του Γιάννη Βαλτή αποδεικνύει πως όσα «γίνεται να σωθούν» είναι πολλά και σπουδαία για να συρρικνωθούν σε έναν ειδολογικό χαρακτηρισμό: «αυτοβιογραφικό αφήγημα». Στο Extra Ball ο συγγραφέας (με ευδόκιμη θητεία στη διαφήμιση για πολλά χρόνια) μιλάει για την οδυνηρή περιπέτεια της υγείας του, τη μάχη με τον καρκίνο, με τρόπο που περισφίγγει το πράγμα –το αδιανόητο, την ασθένεια– από όλες τις πλευρές, που το οριοθετεί και το ορίζει με πλήρη σύνθεση των στοιχείων του. Και ως εκ τούτου «εξομαλύνει», θα λέγαμε, την οδυνηρή ιστορία του, πρώτα ως προς το παρελθόν, εξαλείφοντας το γόητρό του (ένα «ματαίως» σαρώνει όσα επιχείρησε άλλοτε ο αυτοβιογραφούμενος ήρωας – «ματαίως ασχολήθηκα με τη διαφήμιση, ματαίως φλέρταρα, ματαίως χαμογέλασα, ματαίως άκουσα με τις ώρες ανοησίες, ματαίως προσπάθησα να ενταχθώ», γράφει) και στη συνέχεια προς το παρόν, το παρόν των χημειοθεραπειών και των ψυχικών μεταπτώσεων, εξουδετερώνοντας την εξαιρετικότητά του.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ
της Κατερίνας Σχινά, www.kathimerini.gr, 12.3.2017
Το καλάθι σας είναι άδειο!