Ο καταξιωμένος ακαδημαϊκός μας μιλάει για το νέο του βιβλίο, για τη νύχτα που κοιμήθηκε σε ιαπωνική παγόδα και για την αναξιοκρατία ως κύριο χαρακτηριστικό της ελληνικής πανεπιστημιακής κοινότητας.
Ζω στην Αίγινα εδώ και δώδεκα χρόνια. Πριν έμενα σε ένα καταπληκτικό σπίτι στην Αδριανού, στο νοίκι. Ήμουν πολύ τυχερός που κατάφερα να παραμείνω εκεί δέκα χρόνια. Με το που επέστρεψα στην Ελλάδα από την Ιαπωνία, όπου εργαζόμουν ως εξωτερικός συνεργάτης του ΕΟΤ, άρχισα να δημοσιογραφώ σε θέματα, κυρίως, φαγητού και κρασιού στο ELLE και στο PLAYBOY και παράλληλα αναζήτησα κατοικία. Βρήκα αυτό το σπίτι που από την μια πλευρά ήταν η «Μύκονος» με την πλατεία της Αδριανού, και από την άλλη μεριά ήταν η «Δήλος» με τη ρωμαϊκή αγορά. Στο τελευταίο βιβλίο μου, στο Αμφιθέατρο ένας από τους πρωταγωνιστές μένει σε αυτό το σπίτι και το περιγράφει. Ήταν ένα σπίτι που το έζησα πολύ έντονα, εκμεταλλεύτηκα τις δυνατότητές του όσο μπορούσα, είχα φτιάξει και μποστάνι μέσα στον ρωμαϊκό κήπο, είχα φυτέψει μπουκαμβίλιες, είχα βάλει ένα τραπέζι του πινγκ πονγκ και παίζαμε με τους φίλους, ήρθε η αρχαιολογική υπηρεσία και μου ζητούσαν να ξεριζώσω τις μπουκαμβίλιες, μα το φυτό αυτό είναι αναρριχητικό δεν βγάζει ρίζες για να προκαλέσει κάποια ζημιά, το άφησα όπως και το κλίμα που είχα φυτέψει αλλά έβγαλα το τραπέζι του πινγκ πονγκ που εδώ που τα λέμε ήταν δίπλα σε ένα κιονόκρανο.
Ύστερα από αυτόν τον παράδεισο, που έπρεπε να εγκαταλείψω επειδή το χρειαζόταν η ιδιοκτήτρια για τις κόρες της, έμεινα να αναρωτιέμαι πού θα μπορούσα να μείνω πια και να είμαι ευχαριστημένος. Η λύση βρέθηκε στα «ξύλινα τείχη» όπως είπε και ο Θεμιστοκλής, μπήκα λοιπόν σε ένα καράβι κι έφτασα στην Αίγινα.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ
της Λίνας Ρόκου, popaganda.gr, 14.12.2014