Του Σεφέρη έχουμε καταρχάς, εννοείται, τα ποιήματά του και ύστερα έχουμε τα δοκίμια και τα ημερολόγια, τα πεζά και τις επιστολές του, τις μεταφράσεις και τις φωτογραφίες του. Σε αντίθεση όμως με άλλους ποιητές της ίδιας εποχής, όπως ο Ελύτης και ο Εγγονόπουλος που πρώτοι-πρώτοι μού έρχονται στο μυαλό αυτή τη στιγμή, δεν έχουμε, εύκολα προσβάσιμες τουλάχιστον, δικές του συνεντεύξεις. Με την εξαίρεση δύο μόνο, της συζήτησής του, το 1968, με τον μεταφραστή Έντμουντ Κίλι και της συνομιλίας του, το 1971, με τη δημοσιογράφο Ανν Φιλίπ. Αν για τον απλό αναγνώστη μια τέτοια έλλειψη αποτελεί, κάποτε, αιτία θλίψης και για τον μελετητή, ώρες-ώρες, λόγο απελπισίας, είναι εύκολο να φανταστούμε τι συναισθήματα μπορεί να προκαλέσει η σπάνις συνεντεύξεων του Γιώργου Σεφέρη σε ένα δημοσιογράφο που αγαπά την ποίησή του.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ
του Χαράλαμπου Γιαννακόπουλου, amagi.gr, 9.4.2016
Το καλάθι σας είναι άδειο!