Κάμποσα βιβλία μού άλλαξαν τη ζωή. Πρώτα απ’ όλα ήταν ο «Φτωχούλης του Θεού» και τα «Ξύλινα Σπαθιά». Ο Καζαντζάκης με έμαθε να αισθάνομαι τις λέξεις διαφορετικά και ο Καλιότσος να τις ζω όσο πιο έντονα γίνεται. Έπειτα ήρθαν «Ο φύλακας στη σίκαλη» του Σάλιντζερ και το «Όταν σκοτώνουν τα κοτσύφια» της Χάρπερ Λι, και τότε κάθε σύμβαση καταλύθηκε, άρχισα να βλέπω τον κόσμο με άλλα μάτια. Κοντά και ο «Γλαύκος Θρασάκης» του Βασιλικού, η «Αστραδενή» της Φακίνου, το «Η ζωή μου ως άντρα» του Φίλιπ Ροθ. Κάθε έργο και μια αλλιώτικη εμπειρία ζωής. Μικρές επαναστάσεις ψυχής μέσα από σελίδες μοναδικές.
Ωστόσο, το μυθιστόρημα που με επηρέασε καταλυτικά στην ενήλικη ζωή μου ήταν «Η επιλογή της Σόφι» του Γουίλιαμ Στάιρον. Ένα βιβλίο για το Ολοκαύτωμα, που συμπυκνώνει όλη τη μοναξιά και την απελπισία των τραυματισμένων ανθρώπων. Μια χαμηλόφωνη οδύσσεια τριών ανθρώπων στη Νέα Υόρκη της πρώτης μεταπολεμικής περιόδου, γεμάτη τρεμάμενο φως, κατακερματισμένα όνειρα, πόθους και άσβεστες επιθυμίες. Η ανάγκη της επιβίωσης, το πείσμα του έρωτα, η ασφυκτική σκιά της φοβερής μνήμης.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ
Andro.gr, 24.11.2016
Το καλάθι σας είναι άδειο!