Το καλάθι σας είναι άδειο!
«Ο Σεφέρης εκεί, άλλοτε σκοτεινός, άλλοτε ευανάγνωστος διέτρεχε τα χρόνια, πιο πολύ στα δύσκολα, πιο αραιά στα εύκολα, σύντροφος στα κουπιά.
Πάντοτε όμως, ένας οικείος άγνωστος.
Πώς θα ήταν, αναρωτήθηκα, αν άνοιγα μια κουβέντα μαζί του; Να του ζητήσω να μας πει για τη Σμύρνη, το φευγιό για την Αθήνα, την ποίηση, τη διχασμένη του καρδιά, για την πολιτική, την Κύπρο που λάτρεψε, τον Θεόφιλο και τον Μακρυγιάννη, τη μουσική, την Μαρώ, το γυρισμό του ξενιτεμένου, τον ελληνισμό στον οποίον πίστεψε τόσο πολύ;»
Μ. Χ.
ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΕΓΡΑΨΑΝ:
«Σας ευχαριστούμε πολύ»
Του Σεφέρη έχουμε καταρχάς, εννοείται, τα ποιήματά του και ύστερα έχουμε τα δοκίμια και τα ημερολόγια, τα πεζά και τις επιστολές του, τις μεταφράσεις και τις φωτογραφίες του. Σε αντίθεση όμως με άλλους ποιητές της ίδιας εποχής, όπως ο Ελύτης και ο Εγγονόπουλος που πρώτοι-πρώτοι μού έρχονται στο μυαλό αυτή τη στιγμή, δεν έχουμε, εύκολα προσβάσιμες τουλάχιστον, δικές του συνεντεύξεις. Με την εξαίρεση δύο μόνο, της συζήτησής του, το 1968, με τον μεταφραστή Έντμουντ Κίλι και της συνομιλίας του, το 1971, με τη δημοσιογράφο Ανν Φιλίπ. Αν για τον απλό αναγνώστη μια τέτοια έλλειψη αποτελεί, κάποτε, αιτία θλίψης και για τον μελετητή, ώρες-ώρες, λόγο απελπισίας, είναι εύκολο να φανταστούμε τι συναισθήματα μπορεί να προκαλέσει η σπάνις συνεντεύξεων του Γιώργου Σεφέρη σε ένα δημοσιογράφο που αγαπά την ποίησή του.
Τέτοια είναι, απ’ ό,τι φαίνεται, η περίπτωση της Μαρίας Χούκλη, κι αυτό είναι πιθανότατα το κίνητρο που την ώθησε να κατασκευάσει μια φανταστική συνέντευξη με τον Γιώργο Σεφέρη. Η επιθυμία της να μάθει πώς είναι ο ποιητής αυτός ως άνθρωπος, τι του αρέσει, πώς σκέφτεται, ποιες είναι οι αγωνίες του και ποιοι οι φίλοι. Τι έμαθε από τη ζωή που έζησε και τι έχει να μας διδάξει για τη ζωή που ζούμε εμείς σήμερα. Ένα εγχείρημα αυτού του είδους με δύο τρόπους μόνο θα μπορούσε να υλοποιηθεί: είτε μέσω της μυθοπλασίας, που σημαίνει ο σημερινός συγγραφέας να οικειοποιηθεί την προσωπικότητα και τη φωνή του Σεφέρη και να επινοήσει τις απαντήσεις που θα έδινε ο ποιητής στις ερωτήσεις που θα του ετίθεντο, είτε να αλιεύσει μέσα από τα υφιστάμενα γνωστά μας κείμενα του Σεφέρη τις απαντήσεις που ζητάει.
Αυτό το δεύτερο είναι που έκανε η Μαρία Χούκλη στο βιβλίο της «Καλησπέρα σας, κύριε Σεφέρη», που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Ποταμός, στον πρόλογο του οποίου δηλώνει μάλιστα πως δεν γνωρίζει πια αν είναι ο Σεφέρης αυτός που της έδωσε τις ερωτήσεις ή αν εκείνη βρήκε τις απαντήσεις στα κείμενά του. Πιθανότατα βέβαια συνέβησαν και τα δύο: έχοντας η δημοσιογράφος κάποιες απορίες στον νου της, έσκυψε στα κείμενα του ποιητή για να γυρέψει τις απαντήσεις και, ταυτόχρονα, καθώς διάβαζε ξανά και ξανά τα βιβλία του Σεφέρη, βρήκε απαντήσεις και σε ερωτήσεις που, ενδεχομένως, δεν τις είχε σκεφτεί. Όπως συμβαίνει δηλαδή με την πράξη της ανάγνωσης κάθε βιβλίου από οποιονδήποτε αναγνώστη: το διαβάζουμε για να ανακαλύψουμε αυτό που ζητάμε, αυτό που νομίζουμε πως έχει να μας προσφέρει το συγκεκριμένο ανάγνωσμα —τη συγκίνηση, τη γνώση, την ηδονή, τον τρόμο—, αλλά συχνά βρίσκουμε και ένα σωρό άλλα πράγματα που δεν μας είχαν περάσει από το μυαλό να τα αναζητήσουμε.
Στη συνέντευξή της με τον Γιώργο Σεφέρη, η οποία τοποθετείται στην Καβάλα, απ’ ό,τι καταλαβαίνουμε, ή ίσως στη Θάσο, και συμβαίνει στις μέρες μας, η Μαρία Χούκλη ρωτά τον ποιητή για τη θάλασσα, για τη Σμύρνη των παιδικών του χρόνων, για τον φανατισμό, την ελευθερία και την ευθύνη του δημιουργού, για την πολιτική και τις μεγάλες πολιτείες στις οποίες έζησε, την Αθήνα, το Παρίσι, το Λονδίνο, την Αλεξάνδρεια, την Ιερουσαλήμ. Τον ρωτά για την κυπριακή του εμπειρία, για την ποίηση και τη γλώσσα, τον Σολωμό, τον Κάλβο, τον Μακρυγιάννη, τον Καβάφη, τον Παλαμά, τον Έλιοτ, για την Ελλάδα και τον ελληνισμό, για τη μουσική, για τη δικτατορία, για την ελευθερία και τη μοναξιά, για το θαύμα, για τις αγωνίες των χρόνων μας.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ
Χαράλαμπος Γιαννακόπουλος, amagi.gr, 9.4.2016
Ένας οικείος άγνωστος…
Η δημοσιογράφος Μαρία Χούκλη προσκαλεί τον ποιητή Γιώργο Σεφέρη να καθίσει απέναντί της και αρχίζει με συνείδηση των ορίων του εγχειρήματός της να θέτει ερωτήσεις…
Η δημοσιογράφος Μαρία Χούκλη επέλεξε να αναμετρηθεί με το σεφερικό σύμπαν, αλλά και τον ίδιο τον νομπελίστα ποιητή, φέρνοντάς τον στα ανθρώπινα μέτρα μιας face to face συνομιλίας. Μια δύσκολη αναμέτρηση - σχεδόν στο όριο, στην κοφτερή μύτη του μαχαιριού. Μια αναμέτρηση που δεν έχει την προσταγή του «πάμε ξανά» ή του «σβήστε την κάμερα»… Εδώ, όλα αποτυπώνονται και μένουν για να καθορίσουν την τύχη του εγχειρήματος.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ
του Γ. Κ. Καρατζά, protothema.gr, 8.9.2016
Χορηγός αισιοδοξίας... Γιώργος Σεφέρης
Τα μπάνερ με τις φωτογραφίες του Γιώργου Σεφέρη που ζωγράφισε ψηφιακά ο Δημήτρης Χαντζόπουλος σε λίγο καιρό θα γεμίσουν την πόλη της Καβάλας. Είναι ο τρόπος που διάλεξε ο Θοδωρής Γκόνης για να γιορτάσει το 59ο Φεστιβάλ Φιλίππων, θυμίζοντάς μας ότι ο λόγος του πρώτου μας νομπελίστα είναι πνευματική διέξοδος και στήριγμα σε μια εποχή απελπισίας. «Θα μπορούμε να προσφύγουμε σ’ αυτόν όποτε τον χρειαστούμε», έγραφε το 1971 ο Κωστής Σκαλιόρας στο «Βήμα» με αφορμή τον θάνατο του κορυφαίου ποιητή. Από εκείνο το κείμενο, «Ο Σεφέρης είναι πρώτα απ’ όλα, πάνω απ’ όλα, ένας χορηγός αισιοδοξίας», ο Θ. Γκόνης δανείστηκε τον τίτλο για το δικό του μεγάλο αφιέρωμα που θα απλωθεί στο αρχαίο θέατρο, στο φρούριο, αλλά και σε απρόβλεπτους χώρους της πόλης. Οι μεταφράσεις, τα ποιήματα, τα πορτρέτα, οι φωτογραφίες και τα τραγούδια του Σεφέρη θα είναι βασικός κορμός του αφιερώματος του φεστιβάλ τον Αύγουστο, με παραστάσεις, συναυλίες, εκθέσεις, ανακοινώσεις πάνω στον Σεφέρη (από τους Νάσο Βαγενά, Δημήτρη Δασκαλόπουλο, Μαρία Στασινοπούλου, Γιώργη Γιατρομανωλάκη). Ηθοποιοί, σκηνοθέτες, τραγουδιστές, ζωγράφοι, συγγραφείς, δημοσιογράφοι και σπουδαίοι μελετητές του έργου του ετοιμάζονται να λάβουν μέρος στη γιορτή.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ
της Γιώτας Συκκά, www.kathimerini.gr, 11.6.2016
«Σας ευχαριστούμε πολύ»
Του Σεφέρη έχουμε καταρχάς, εννοείται, τα ποιήματά του και ύστερα έχουμε τα δοκίμια και τα ημερολόγια, τα πεζά και τις επιστολές του, τις μεταφράσεις και τις φωτογραφίες του. Σε αντίθεση όμως με άλλους ποιητές της ίδιας εποχής, όπως ο Ελύτης και ο Εγγονόπουλος που πρώτοι-πρώτοι μού έρχονται στο μυαλό αυτή τη στιγμή, δεν έχουμε, εύκολα προσβάσιμες τουλάχιστον, δικές του συνεντεύξεις. Με την εξαίρεση δύο μόνο, της συζήτησής του, το 1968, με τον μεταφραστή Έντμουντ Κίλι και της συνομιλίας του, το 1971, με τη δημοσιογράφο Ανν Φιλίπ. Αν για τον απλό αναγνώστη μια τέτοια έλλειψη αποτελεί, κάποτε, αιτία θλίψης και για τον μελετητή, ώρες-ώρες, λόγο απελπισίας, είναι εύκολο να φανταστούμε τι συναισθήματα μπορεί να προκαλέσει η σπάνις συνεντεύξεων του Γιώργου Σεφέρη σε ένα δημοσιογράφο που αγαπά την ποίησή του.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ
του Χαράλαμπου Γιαννακόπουλου, amagi.gr, 9.4.2016
