Η Ελίζαμπεθ φον Άρνιμ (1866–1941) ήταν μια πολυγραφότατη Αγγλίδα μυθιστοριογράφος, με καταγωγή από την Αυστραλία, ξαδέλφη της Νεοζηλανδής διηγηματογράφου Κάθριν Μάνσφιλντ, η οποία μετά τον αποτυχημένο γάμο της με τον αυταρχικό Γερμανό αριστοκράτη, κόμη Αύγουστο φον Άρνιμ, αφοσιώθηκε στη συγγραφή με πολύ μεγάλη επιτυχία. Τα πρώτα της εν πολλοίς αυτοβιογραφικά βιβλία, Η Ελίζαμπεθ και ο γερμανικός κήπος (1898), Το μοναχικό καλοκαίρι (1899) και Η ευεργέτιδα (1902) την καθιέρωσαν ως μια από τις καλύτερες σατιρικές και πνευματώδεις πένες της εποχής της. Η φον Άρνιμ πολύ έγκαιρα συνειδητοποίησε και στηλίτευσε τη βαναυσότητα ενός ανδροκρατούμενου κόσμου, προτάσσοντας μια προοδευτική φεμινιστική φωνή. Μετά τον θάνατο του άνδρα της σύναψε ολιγόχρονη σχέση με τον H. G. Wells ο οποίος υπήρξε μεγάλος θαυμαστής του έργου της.
Τα βιβλία της διακρίνονται για τη φρεσκάδα και την αισιοδοξία τους σε μια δύσκολη εποχή πολέμων και συγκρούσεων.