Το καλάθι σας είναι άδειο!
Εξαντλημένο
Εισαγωγή: Καλή Δοξιάδη
Ίσως το μεγαλύτερο μάθημα αυτού του βιβλίου είναι η συνύπαρξη στο νησί δύο ξεχωριστών πολιτισμών: της πόλης και του χωριού, ο καθένας με τα ειδικά χαρακτηριστικά του, ο καθένας με την γλώσσα του. [...] Όλα τα στοιχεία που μας προσφέρει, περνούν απ το μυαλό το ακονισμένο από νομικές σπουδές της συγγραφέως, και το φίλτρο της κορφιάτικης ψυχής της και της αγάπης για τον τόπο της. Η Νινέττα, που γεννήθηκε Λάσκαρι, και παντρεύτηκε Λάσκαρι (παρακλάδι της βυζαντινής οικογένειας) και έζησε το μεγαλύτερο μέρος στης ζωής της στα οικογενειακά αρχοντικά της πόλης και του Άγιου Μάρκου με τις πανοραμικές θέες, άφησε στον γιο και τα εγγόνια της και κοντά τους και σε εμάς, διπλή κληρονομιά και παράδοση στις σελίδες του βιβλίου αυτού.
ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΕΓΡΑΨΑΝ:
Η μαγειρίτσα της Νινέττας
Το Πάσχα στην Κέρκυρα έχει άλλη γεύση. Η επανέκδοση ενός απολαυστικού αναγνώσματος φωτίζει την Ιστορία και τον γαστρονομικό πλούτο στην πιο κοσμοπολίτικη γειτονιά των Επτανήσων.
Πάντα πίστευα πως η Κέρκυρα είναι ένα νησί που δεν σου αποκαλύπτεται εύκολα. Δεν αρκεί να τριγυρίσεις στα καντούνια της παλιάς πόλης, να ανέβεις στο Κάστρο ή να πάρεις τους ορεινούς δρόμους, με τα πανύψηλα ελαιόδεντρα και τους αμπελώνες, να φθάσεις μέχρι τη λιμνοθάλασσα Αντινιώτη ή το Αγγελόκαστρο, ούτε και να περπατήσεις στους αμμόλοφους της Χαλικούνας μέχρι το κεδροδάσος της λίμνης των Κορισσίων κι από εκεί να βρεθείς στο δάσος του Αρκουδίλα ή στις αλυκές της Λευκίμμης με τα ροζ φλαμίνγκο, για να αισθανθείς πως την έμαθες πραγματικά.
Υπάρχει μια άλλη, διαφορετική Κέρκυρα, αυτή που περιγράφει η Νινέττα Χ. Λάσκαρι στο βιβλίο της με τίτλο «Κέρκυρα, μια ματιά μέσα στο χρόνο, 1204-1864». Το ανακάλυψα σε ένα βιβλιοπωλείο του νησιού και το διάβασα απνευστί, σαν μυθιστόρημα, στα δύο βράδια που πέρασα πριν από χρόνια στο κτήμα στον Αγιο Μάρκο, φιλοξενούμενη του γιου της, κ. Περικλή Λάσκαρι, στο πλαίσιο ενός ρεπορτάζ για το εκπληκτικό μουσείο γαστρονομίας (το οικογενειακό τους μαγειρείο με το κελάρι του), το οποίο διατηρεί με ευλάβεια, ακριβώς όπως ήταν πριν από 499 χρόνια.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ
της Θάλειας Τσιχλάκη, BHmagazino, Κυριακή 24 Απριλίου 2016
