Πλασμένοι [αφορμές]

Πλασμένοι [αφορμές]

«Αυτό το βιβλίο άρχισε να γράφεται πριν από είκοσι χρόνια· δεν σκοπεύει να ολοκληρωθεί».
Τριάντα επτά μικρά και πικρά κείμενα, με αυτοσαρκασμό και χιούμορ, που παιχνιδίζουν γύρω από τη χρήση των λέξεων και της γλώσσας.

ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΕΓΡΑΨΑΝ:

Χωρίς κορνίζα
ΧΑΡΤΗΣ 32 {ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2021}
{Βιβλιοκριτική για τη συλλογή μικροαφηγημάτων «Πλασμένοι [αφορμές]», του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου, εκδ. Ποταμός 2021)
(με­τά από πολ­λά χα­ρι­σμέ­να χρό­νια· χα­ρι­σά­με­να)
— Οπό­τε, αγά­πη μου, εμείς για­τί δε χω­ρί­ζου­με; — Εμείς ξε­χω­ρί­ζου­με, μω­ρό μου! Ήμουν αφη­ρη­μέ­νος, χα­ζε­μέ­νος σχε­δόν. Γυρ­νού­σα σπί­τι μου, στον Πει­ραιά. Εμ­φα­νί­στη­κε ξαφ­νι­κά. Τρά­βη­ξε αμέ­σως το βλέμ­μα μου. Ήμουν σχε­δόν βέ­βαιος πως εί­χε μπει στο σταθ­μό Βι­κτώ­ρια. Στά­θη­κε δί­πλα στην πόρ­τα. Ο ηλε­κτρι­κός ξε­κί­νη­σε. Θε­ω­ρη­τι­κή γυ­ναί­κα: με­σό­κο­πη και πο­λύ ψη­λή –μι­κρό παι­δί θα πρέ­πει να έδει­χνα στα μά­τια της–, με ωχρή επι­δερ­μί­δα, ελα­φρά σκού­ρους κύ­κλους γύ­ρω από τα πρά­σι­να μά­τια της, πρά­σι­νο φό­ρε­μα. Σκέ­φτη­κα πως, λο­γι­κά, θα έπρε­πε να τη λέ­νε Όλ­γα. Όταν ήμουν μι­κρό παι­δί, ένας κο­ντός θεί­ος μου με οξυ­μέ­νη την αί­σθη­ση του χιού­μορ, απο­κα­λού­σε Βα­σί­λισ­σα Όλ­γα —πα­σών των Ρω­σιών, εν­νο­εί­ται— την αρι­στο­κρα­τι­κή και αυ­ταρ­χι­κή πε­θε­ρά του. Ήταν και αυ­τή θε­ω­ρη­τι­κή. Μια Ελ­λη­νί­δα από τη Ρω­σία, από τη Μα­ριού­πο­λη.  
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ
   Νίκου Πρατσίνη, www.hartismag.gr, 3.8.2021

Γράψτε μια κριτική