Το καλάθι σας είναι άδειο!
Λονδίνο 1954 – 2004. Μια περιήγηση σε μουσικές στιγμές και ιστορικούς χώρους.
Πώς δημιουργήθηκε η σκηνή blues στο Λονδίνο; Ποιος ανακάλυψε τον Rod Stewart; Πού γυρίστηκε το πρώτο video clip της ιστορίας από τον Bob Dylan; Σε ποιο διαμέρισμα πέθαναν η Mama Cass και ο Keith Moon, αλλά σε διαφορετική χρονική στιγμή; Σε ποιο συγκρότημα αναφέρεται το “Sultans of swing”; Πώς αναστάτωσαν οι Pink Floyd την εναέρια κυκλοφορία στο Heathrow; Γιατί ο Elvis Costello έκανε τον πλανόδιο μουσικό έξω από το Hilton; Ποιος ήταν ο ντετέκτιβ που είχε ειδικότητα να συλλαμβάνει rock stars; Ποια δισκογραφική εταιρία έδωσε το όνομά της σε μια ολόκληρη ενδυματολογική μόδα; Μια φωτογραφική και ιστορική έρευνα πάνω στα μουσικά landmarks του Λονδίνου. Καλύπτει χρονολογικά 50 χρόνια rock n roll και προσεγγίζει διαφορετικά την εξέλιξή του: περιγράφει το χρονικό ανθρώπινων ιστοριών και εντοπίζει τους χώρους στους οποίους εκτυλίχθηκαν, αντικατοπτρίζοντας τα πρόσωπα και τις συγκυρίες που καθόρισαν τη μουσική αυτή.
ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΕΓΡΑΨΑΝ:
Τοπία της μουσικής.
[…]Στο λεύκωμα του ο Μωρίς Σιακκής καταγράφει όλα τα σημεία του Λονδίνου που θεωρούνται σημαντικά επειδή εκεί γράφτηκε κάποια σελίδα της ιστορίας του ροκ. Το Λονδίνο είναι, αν μη τι άλλο, η Μέκκα των μουσικόφιλων του είδους. Κάθε ροκάς που σέβεται τον εαυτό του οφείλει να κάνει μια βόλτα στα κατατόπια που υποδεικνύει ο συγγραφέας του λευκώματος. Αλλωστε πρόκειται για σημεία της πόλης οικεία σε όσους διαβάζουν τα ανάλογα περιοδικά, προσέχουν τις φωτογραφίες στα εξώφυλλα, κάνουν ψαχτήρι στον παγκόσμιο ιστό για τα συγκροτήματα.[…]
[…]Το Λονδίνο εκτείνεται σε όλο το μεγαλείο του μέσα από τις σελίδες του βιβλίου και οι καταγραφές μας επιτρέπουν να δούμε πως εξελίσσεται αυτή η μεγαλούπολη, στην οποία η ροκ μουσική είναι συστατικό της καθημερινότητας, κτήμα της πλειονότητας των κατοίκων. Διαβάζοντας το βιβλίο καταλαβαίνει κανείς γιατί δεν μπορεί να γραφτεί ροκ της προκοπής έξω από τα σύνορα των δύο αγγλόφωνων αυτοκρατοριών της δυτικής μουσικής: κάθε εκατοστό γης συμμετέχει στη διαμόρφωση των τραγουδιών. Το βιβλίο του Μωρίς Σιάκκη θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως πρωτότυπος τουριστικός οδηγός, αν τυπωνόταν βέβαια σε άλλο σχήμα, πρόσφορο για ταξιδιώτες.[…]
[…]Οι επισκέψεις στα μέρη όπου γράφτηκε το ροκ δεν έχουν απαραίτητα χαρακτήρα προσκυνήματος. Δεν χρειάζεται να ψάχνει κάποιος βαθύτερο νόημα σε έναν δρόμο, έναν τοίχο, κάποιο μπαλκόνι. Απλώς τέτοιες εκδόσεις βοηθούν να τοποθετηθούν σε ασφαλή κουτάκια της μνήμης πληροφορίες που έχουν καταγραφεί σκόρπια κατά καιρούς. Ισως να μην προσφέρεται για ανάγνωση μονορούφι από την αρχή ως το τέλος , όμως είναι από τα βιβλία που τα τραβάμε από το ράφι για να χαζολογήσουμε κατ’ ιδίαν ή σε παρέες.[…]
[…]Στις 260 σελίδες του βιβλίου καταγράφονται σε δισέλιδες καταχωρίσεις τα μέρη που θεωρούνται σημαντικά. Δρόμοι, στούντιο ηχογράφησης, σπίτια, μπαρ, αίθουσες συναυλιών που μνημονεύονται φιλοξενούν τη μυθολογία του ροκ-εν-ρολ. Αριστερά δημοσιεύεται η ασπρόμαυρη φωτογραφία, χωρίς εικαστικές αξιώσεις, ως ντοκουμέντο. Δεξιά αναγράφεται η διεύθυνση και το έτος κατά το οποίο κάτι συνέβη εκεί. Συντάσσεται μια μικρή ιστορία. Η σελίδα ολοκληρώνεται με προτάσεις ακρόασης και με αναφορές στις πηγές. Περιοδικά όπως τα «Mojo», « Q», «Uncut», «Rolling Stone», αναρίθμητα ιστολόγια (μουσικά και ενημερωτικά), μπόλικη wikipedia.org δίνουν τη δυνατότητα να τεκμηριωθεί γνώση που ήδη υπάρχει. Γιατί εδώ δεν πρόκειται για μια επιστημονική έρευνα. Πρόκειται για βιβλίο που προκύπτει από την πολυετή τριβή με το αντικείμενο. Όπως πολύ εύστοχα σημειώνεται στον πρόλογο, «πρόκειται για τη δουλειά ενός ερασιτέχνη, ελπίζω όμως ότι όταν τελειώσετε το βιβλίο δεν θα έχετε μείνει με την αίσθηση μιας ερασιτεχνικής δουλειάς».[…]
Το Βήμα, 4 Ιανουαρίου 2009
Η τοπογραφία του rock
Σε ιδιαίτερες στιγμές στην ιστορία του rock και των μουσικών ρευμάτων που καθορίστηκαν από αυτό ανατρέχει ο Μωρίς Σιακκής στο βιβλίο του «Let the Rock Stories Roll» (εκδόσεις Ποταμός).
To Let the Rock Stories Roll: Λονδίνο 1954-2004, Μια περιήγηση σε μουσικές στιγμές και ιστορικούς χώρους πραγματοποιεί μια αναδρομή στην ιστορία του rock και άλλων μουσικών ειδών που αναπτύχθηκαν παράλληλα με αυτό, δημιουργώντας ταυτόχρονα μια διάδοχη κατάσταση. Το υλικό καλύπτει μια περίοδο είκοσι χρόνων, από το 1954 ως το 2004, και, όπως μας πληροφορεί ο ίδιος ο συγγραφέας στην κατατοπιστική και ελαφρώς απολογητική εισαγωγή του, προέρχεται κυρίως από δευτερογενή έρευνα.
Η αναδρομή έχει ιστορικό χαρακτήρα, με την ευρεία όμως έννοια. Τα γεγονότα που συνθέτουν το λεύκωμα παρατίθενται σε χρονολογική σειρά μεν, δεν έχουν όμως σε καμία περίπτωση το χαρακτήρα μιας ιστορικής καταγραφής. Εξάλλου, ο συγγραφέας το διευκρινίζει από την αρχή: «Το βιβλίο που κρατάτε είναι η αποτύπωση της ιστορικής σημασίας κάποιων χώρων στο Λονδίνο, οι οποίοι φιλοξένησαν καθοριστικές στιγμές στην ιστορία του rock’n’roll και, κατά κάποιον τρόπο, έπαιξαν το δικό τους ρόλο στην εξέλιξή του (...) Το επίκεντρο αυτού του βιβλίου είναι αυτό που θα αποκαλούσαμε στα αγγλικά “London rock’n’roll landmarks”». Με αφορμή το Λονδίνο λοιπόν και κάποιους χώρους σημαίνοντες για τον κόσμο της μουσικής, ο Σιακκής επιλέγει να φωτίσει ορισμένες περιόδους με γεγονότα και στιγμές από τη ζωή των καλλιτεχνών, λιγότερο ή περισσότερο γνωστά, λιγότερο ή περισσότερο αναμενόμενα. Όπως δηλαδή διαβάζουμε πληροφορίες που τοποθετούν διάσημους πλέον καλλιτέχνες και συγκροτήματα στο χάρτη της παγκόσμιας μουσικής σκηνής ή λεπτομέρειες από την προσωπική τους ζωή άμεσα συνδεδεμένες με τη μουσική τους εξέλιξη, με τον ίδιο τρόπο θα διαβάσουμε ιστορίες για ατζέντηδες και γι’ αναπάντεχα περιστατικά, όπως η περίπτωση του ιπτάμενου γουρουνιού που «δραπέτευσε» το 1976 κατά τη διάρκεια φωτογράφισης για το άλμπουμ των Pink Floyd Animals, ταξίδεψε μέχρι τη Γαλλία και επέστρεψε.
Γραμμένο σε χρόνο ενεστώτα και κινούμενο πάντα στο ύφος της δημοσιογραφικής καταγραφής και έκθεσης των γεγονότων, το λεύκωμα γράφεται με άξονα τον τόπο κι αποκτά ένα ντοκιμαντερίστικο στυλ, που ενισχύεται και από το ότι κάθε κείμενο συνοδεύεται από τη φωτογραφία του μέρους όπου συνέβη το γεγονός. Ο αναγνώστης παρακολουθεί επεισόδια που σηματοδότησαν την αρχή κάποιου μουσικού ρεύματος, την αρχή μιας καριέρας, ή που σήμαναν το τέλος της - κι αν ενδιαφερθεί περαιτέρω, μπορεί να συμβουλευτεί τις πηγές που παρατίθενται πάντα, στο τέλος κάθε κειμένου. Κάπως έτσι η ανάγνωση γίνεται ευχάριστη κι ενδιαφέρουσα, επιτυγχάνοντας αυτό που εξαρχής δηλώνει στην εισαγωγή ο συγγραφέας ως βασικό του στόχο στη συγγραφή αυτού του λευκώματος, να μεταφέρει «τι είδαν και τι άκουσαν συγκεκριμένοι γεωγραφικοί χώροι και ποιες ανθρώπινες ιστορίες που έχουν σχέση με το ροκ συνδέονται με τους χώρους αυτούς».
της Μαρίας Δρουκοπούλου, Lifo, 22/1/2009
