Το καλάθι σας είναι άδειο!
ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΕΓΡΑΨΑΝ:
Διαδρομές, Ο Βύρων Θεοδωρόπουλος αφηγείται στην Ινώ Αφεντούλη.
«Οι Διαδρομές διαφέρουν σημαντικά από την προηγούμενη, πλουσιότατη πράγματι, συγγραφική δραστηριότητα του Βύρωνα Θεοδωρόπουλου. Διότι πρόκειται για «προφορική ιστορία», για «αφήγηση από μνήμης», όπως εκτυλίσσεται στη σειρά των συζητήσεων που είχε με την Ινώ Αφεντούλη το 2004. Οι ερωτήσεις κεντρίζουν και ο ερωτώμενος ανταποκρίνεται με τον δικό του τρόπο. Η «προσωπική μαρτυρία», όμως, στη μακρόχρονη διπλωματική του θητεία έχει τη δική της βαρύτητα και αποτελεί απλώς αφορμή- πέραν των προσωπικών τόνων και των ανθρώπινων στιγμιότυπων που προσθέτουν αξία στη ροή του προφορικού λόγου- το έναυσμα για τη διατύπωση απόψεων και κρίσεων τόσο για τα «παρωχημένα» αλλά διαρκώς παρόντα όσο και για επίκαιρα θέματα της εξωτερικής μας πολιτικής. Τόσο για τις πολυσήμαντες και κρίσιμες επιλογές της χώρας,, τις σταθερές πλέον συνιστώσες, όσο και για τα επίκαιρα προβλήματα. Προσεγγίζει έτσι και αναλύει στις βασικές τους διαστάσεις τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουμε σήμερα, ώστε η «πλοήγηση του μικρού μας σκάφους» να γίνει με τον ασφαλέστερο δυνατό τρόπο, με άλλα λόγια, με την καλύτερη δυνατή διασφάλιση των εθνικών συμφερόντων της χώρας.
Σ’ αυτό το συναρπαστικό για τον αφηγούμενο ταξίδι υπάρχουν στάσεις και κομβικά σημεία. Αν, ήθελε, όμως, κανείς να επιλέξει μια κορυφαία στιγμή της σταδιοδρομίας του, αναμφίβολα θα υπογράμμιζε την επαγγελματική και συγκινησιακή λιτότητα με την οποία αναφέρεται, λίγο πριν αποχωρήσει από την ενεργό δράση, στην υπογραφή της Συνθήκης Προσχώρησης της Ελλάδας στην τότε ΕΟΚ, πολιτική επιλογή του Κ.Καραμανλή που επηρέασε καθοριστικά όχι μόνο τη διεθνή πορεία της χώρας στη μεταπολιτευτική περίοδο αλλά και την οικονομική και κοινωνική της μεταμόρφωση. «Σκεφτόμουν», λέει, «πως αυτή η συμφωνία ήταν ουσιαστικά η μόνη υπόθεση, ο μόνος φάκελος που πέρασε από τα χέρια μου και έκλεισε ολοκληρωμένος. Είχα στα χρόνια αυτά ασχοληθεί και με άλλα θέματα, ιδιαίτερα τα τουρκικά και τα κυπριακά. Τα άφησα φεύγοντας όλα σε εκκρεμότητα, μιαν εκκρεμότητα που διαρκεί ακόμα.» (σελ.122)
Εξαιρετικό ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι απόψεις και κρίσεις του για το Κυπριακό, από τις αρχές της δεκαετίας του ’50, όταν το πρόβλημα απέκτησε διεθνείς διαστάσεις: οι εσφαλμένες σταθμίσεις των διεθνών συσχετισμών, των αγγλικών και τουρκικών προθέσεων, η έλλειψη «ειλικρινούς συνεννόησης» μεταξύ Αθηνών και Λευκωσίας και οι διαφορετικοί τους στην πραγματικότητα στόχοι, οι ασυντόνιστες ενέργειες, τα διάφορα «αμαρτήματα» που διεπράχθησαν και συνεχίστηκαν με αλλαγμένη μορφή και ένταση μετά την τούρκικη εισβολή του 1974, ο ρόλος και η πολιτική του Μακάριου, που κάθε άλλο παρά επιδοκιμάζεται. Το αντίθετο μάλιστα.
Η κατασταλαγμένη εμπειρία αναπόφευκτα επηρεάζει και την οπτική γωνία μέσα από την οποία γίνεται και η προσπάθεια συνολικής θεώρησης των σύγχρονων προβλημάτων της διεθνούς ζωής. Διότι η χάραξη της εξωτερικής πολιτικής είναι «ανάγκη διαχρονική», όπως ο ίδιος υπογραμμίζει. Ωστόσο, σήμερα τα προβλήματα είναι πολύ πιο σύνθετα και το πεδίο που καλύπτουν, ευρύτερο και κατά συνέπεια η προσπάθεια που πρέπει να καταβληθεί, εντονότερη και δυσκολότερη.
Ως προφορική αφήγηση το βιβλίο δεν στηρίζεται φυσικά σε πηγές, ούτε προσκομίζει κάποια «έγγραφα» ή άλλα «αποδεικτικά» στοιχεία προς επίρρωσιν ή δικαίωση των επιχειρημάτων που χρησιμοποιούνται και των κρίσεων που διατυπώνονται. Μπορούμε, λοιπόν, να δούμε την κριτική αυτή αφήγηση ως μια μακρά διαλογική συνέντευξη, που κατ’ ανάγκη επισκέπτεται ορισμένες φορές τα ίδια θέματα με αρκετές αλληλοεπικαλύψεις. Ωστόσο, η διαδρομή αυτή της μνήμης, αντί να κουράζει, ενδυναμώνει, τόσο την έμφαση σε ορισμένα ζητήματα όσο και την επιχειρηματολογία. Ως τέτοιο ανάγνωσμα, απαύγασμα «σοφού ανδρός» πρέπει να διαβαστεί η περιπλάνηση αυτή της μνήμης,, που διαθέτει και ειρμό και συνοχή και αλληλουχία και που συνεχώς παρακινείται εύστοχα από μια στρατηγική και τεχνική ερωτήσεων μιας πεπειραμένης δημοσιογράφου που γνωρίζει και τα προβλήματα και το σημερινό διεθνές περιβάλλον.»
Βασίλης Καπετανγιάννης, Βιβιλιοθήκη, 2 Σεπτεμβρίου 2005.
«Το βιβλίο είναι καρπός συνομιλιών του πρέσβεως επί τιμή κ. Θεοδωρόπουλο με την δημοσιογράφο κ. Ινώ Αφεντούλη, η οποία από τον Δεκέμβριο του 2001
εργάζεται στην Διεύθυνση Δημόσιας Διπλωματίας στην Διεθνή Γραμματεία του ΝΑΤΟ. Τα θέματα των συνομιλιών τους που συνεχίσθηκαν επί μήνες αναφέρονται σε ένα πλέγμα υποθέσεων που αναφέρονται στα εθνικά θέματα, με τα οποία ο κ. Θεοδωρόπουλος έχει ζυμωθεί σε όλη την πορεία της σταδιοδρομίας του. Οι θέσεις του επί των ζητημάτων αυτών συμπλέκονται με τις αναμνήσεις του από τους χειρισμούς του και συνδυάζονται με την πρόθεση του να μην αποσυρθή από τα κοινά αλλά να προσφέρη στο σύνολο την πείρα του, παραλλήλως διδασκόμενος από την καθημερινή μεταβολή των πραγμάτων. Θα έλεγα ότι το βιβλίο αποτελεί πρότυπο συνεντεύξεων, καθώς και οι δύο συνομιλητές διατηρούν υφηλό επίπεδο στην ανταλλαγή απόψεων. Όσο για τις διατυπούμενες αντιλήψεις και κρίσεις θα προβληματίσουν τον σκεπτόμενο αναγνώστη και θα τον εμβάλουν σε σκέψεις.»
Χαρίκλεια Δημακοπούλου, Η Εστία.
