Το καλάθι σας είναι άδειο!
«Tοπιογραφία ψυχισμού με υφάδια τον έρωτα, την πολιτική και την περιφερόμενη στο χώρο και το χρόνο μοναχικότητα ενός ατόμου, που ανασυνθέτει αφαιρετικά και με λογοτεχνική λιτότητα βιώματα και μνήμες. Με άμεση, “ανίερη” και “ασεβή” προς τις παραδόσεις γραφή, γεωργεί με θυμό που αποπνέει τρυφεράδα, μια νέα αθηναϊκή “σχολή” στην πεζογραφία».
Πέτρος Μανταίος, ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
«Η οπτική του είναι συχνά φωτογραφική και το ποιητικό στοιχείο βρίσκεται στην προσπάθειά του να συγκρατήσει, ν‘ αποτυπώσει τη φευγαλέα εντύπωση μιας σκηνής ή μιας απλής εικόνας. Τεχνική ενδιαφέρουσα και ταιριαστή για τον σύγχρονο κοσμοπολιτισμό που αντιπροσωπεύει ο Κλεόπας, καθώς μεταφέρει ολοένα τον αναγνώστη του από χώρα σε χώρα, από δρόμους μεγαλουπόλεων σε μοναχικές παραλίες, από πλοία σε αεροπλάνα».
Δημοσθένης Κούρτοβικ, ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
«Στα πεζά του Ευριπίδη Κλεόπα, εξυφαίνεται συνωμοτικά η μαστοριά του λόγου του. Εκεί θα βρούμε και τις μαρτυρίες και όλα τα αποδεικτικά στοιχεία ως προς την εντυπωσιακή πολυπτυχία του, και πώς τα κύματα της ιστορίας οδήγησαν τα βήματά του στη μυθική Σχερία, ώστε να γίνει Κορφιάτης στο νησί των Φαιάκων.
Η Κέρκυρα, προσφέρει στον Ευριπίδη Κλεόπα κάτι μοναδικό.
Η μηχανική του έρωτά του για την πόλη, του προσφέρει “το ωραιότερο παράδειγμα υπέρβασης”. Αυτή του η εξαρσιακή και απόλυτα γαληνεμένη και καρτερική σχέση με το χώρο μαρτυρεί και την ποιότητα της ψυχικής του ενέργειας, ως πομπού και υποδοχέα της ομορφιάς των πραγμάτων που τον περιβάλλουν. Γιατί, όπως άλλωστε είπε ο Τσέζαρε Παβέζε, “όταν πρέπει να φύγω από μια πόλη, η πόλη αρχίζει ν’ αποσυντίθεται. Είμαι τυχερός”. Ο Ευριπίδης Κλεόπας μένει ακόμα στην Κέρκυρα. Είναι τυχερός».
Κυριάκος Χαραλαμπίδης, ΝΕΑ ΕΣΤΙΑ
«Η Ουτοπία, αυτή η δοξασμένη και νεανική Οντότητα, με άλλα λόγια η Επανάσταση, κλείνει γοητευτική το μάτι. Δεύτερη περιοχή άμυνας κατά της φθοράς και της μικροαστικής αφασίας, το χιούμορ. Χιούμορ άφθονο, λεπτό και αγνό, καταλυτικό, ακαταπόνητο και ακαταμάχητο στις δύσκολες ώρες της βιωτής. Σε τελική ανάλυση ή διαπίστωση: ο νόστος.»
Γιώργος Μύαρης, Η ΑΥΓΗ
