Η εφεύρεση του εστιατορίου

Η εφεύρεση του εστιατορίου

Το Παρίσι και ο γαστρονομικός πολιτισμός

Εξαντλημένο

μτφρ: Βίκη Ποταμιάνου

ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΕΓΡΑΨΑΝ:

[…]Η Ρεμπέκκα Σπανγκ μας προσφέρει μία ενδελεχή ανάλυση του φαινομένου, στον χώρο των πολιτισμικών σπουδών, αποκαθιστώντας ισορροπίες και, κυρίως, ανατρέποντας την αρχική θέση, ότι το ρεστοράν είναι δημιούργημα, ούτως ειπείν, της πτώσης της (άδειας) Βαστίλλης, όταν οι αυλικοί σεφ διασκορπίζονται στην πόλη και ανοίγουν τα πρώτα εστιατόρια. Η συγγραφέας ξετυλίγει το ιστορικό-αφηγηματικό νήμα αρχή γενομένης από το ίδιο το προϊόν που παράγεται στον, αρχικά αδιαμόρφωτο, χώρο, και συνίσταται σε μια σούπα με σχεδόν ιατρικές ιδιότητες, που «εμφανίζεται» στη «νέα κουζίνα» της προεπαναστατικής Γαλλίας, ως πρόδρομος του κονσομέ. […] 
[…]Η Σπανγκ καταφέρνει το (σχεδόν) ακατόρθωτο, καθώς εξερευνά την «κουζίνα της Grande Nation» ενώ, παράλληλα, εισχωρεί στο «στομάχι της πόλης» (που δεν ήταν μόνο οι Lεs Halles), χαρτογραφώντας το Παρίσι με γαστριμαργικές συντεταγμένες. Με την «Εφεύρεση του εστιατορίου» η πολιτισμική ιστορία περί την πρώιμη νεωτερικότητα αποκτά ένα σημαντικό εγχειρίδιο, καθώς το εστιατόριο συμβάλλει «καθοριστικά στην ανάδειξη της “αστικής δημόσιας σφαίρας” και στην εξέλιξη του σύγχρονου αστικού πολιτισμού». Το ρεστοράν δεν λειτουργεί μόνο «σαν εννοιολογικός φακός» που φωτίζει και μεγεθύνει τα όρια μεταξύ των «ιδιωτικών ορέξεων και δημοσίων χώρων», αλλά εγκαθιδρύει και διαμορφώνει εκείνους τους χώρους, που θα αναδείξουν συν τω χρόνω το Παρίσι ως «πρωτεύουσα του 19ου αιώνα». […]
[…]Η Σπανγκ μεταβάλλεται σε μια flaneuse, μια περιπλανώμενη, που περιπλανάται κυρίως μέσω των επιγραφών των εστιατορίων, αλλά και των μενού τους, στη «γαστρονομική κληρονομιά» της Γαλλίας,, όπως αυτή παρουσιάζεται στα γεύματα που προσφέρουν τα μεγάλα εστιατόρια του Παρισιού (Vefour, Rocher de Cancale, Petit Rocher, Champeaux, Chantoiseau, που δεν άφησε αδιάφορο τον Ντιντερό). […]
Κώστας Θ. Καλφόπουλος, Η Καθημερινή, 24 Σεπτεμβρίου 2006.

Γράψτε μια κριτική