Το καλάθι σας είναι άδειο!
Μετάφραση: Kατερίνα Δασκαλάκη
ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΕΓΡΑΨΑΝ:
[…]Ο Πιερ Πεζί (Λυών) στο μυθιστόρημα του συνθέτει έναν ύμνο ερωτικό στα βιβλία. Αφετηρία της αφήγησης είναι ένα τροχαίο δυστύχημα το οποίο διασταυρώνει τον κεντρικό ήρωα, έναν βιβλιοπώλη και μανιώδη βιβλιοφάγο, με ένα κορίτσι που συντρίβεται πάνω στο φορτηγό του. Ο βιβλιοπώλης, το τραυματισμένο παιδί και η μητέρα του σχηματίζουν ένα τρίγωνο θλίψης και παραίτησης. Οι ζωές των τριών χαρακτήρων με ιδιότυπο, αλλά πειστικό τρόπο διαπερνώνται, νοηματοδοτούνται και ναρκοθετούνται από σελίδες βιβλίων. Το κορίτσι συνέρχεται χάρη στο αδιάκοπο άκουσμα της απαγγελίας λογοτεχνικών σπαραγμάτων από τον βιβλιοπώλη, αλλά τελικά οι λέξεις δεν το σώζουν. Οπως δεν σώζουν και τη μητέρα της οι προσωπικές της, ανίσχυρες λέξεις που αποθηκεύει σ’ ένα σημειωματάριο. Από την άλλη, ο πρωταγωνιστής, μια καταρρακωμένη, σάρκινη βιβλιοθήκη, συνθλίβεται τελικά από τον όγκο των βιβλίων που φέρει κατάστηθα. Ο συγγραφέας μιλάει με πάθος για την ευτυχία της ανάγνωσης, επισημαίνοντας παράλληλα τις αλληλοαναιρούμενες επιδράσεις της. Αντιλαμβάνεται την ανάγνωση ως άνοιγμα αλλά και ως αποκλεισμό στο μέτρο που ενθαρρύνει άλλοτε τη φυγή από τον εαυτό και άλλοτε το βύθισμα στη μοναχικότητα, εξίσου παραμυθητικά.[…]
Η Καθημερινή, 26 Ιουνίου 2005.
[…]Αν ο συγγραφέας είχε περιοριστεί στα μυθοπλαστικά περιστατικά το αποτέλεσμα θα ήταν οπωσδήποτε ένα άχαρο μελόδραμα. Ωστόσο, ο διάχυτος μελοδραματισμός διευκολύνει τη συγκρότηση ενός συναρπαστικού στοχασμού για τη δύναμη των λέξεων, δύναμη λυτρωτική και ταυτόχρονα καταστροφική. Μέσα από τις συγκλίνουσες ιστορίες των αβάσταχτα δραματικών του προσώπων, ο Πεζί συνθέτει έναν ύμνο ερωτικό στη λογοτεχνία. Οι ζωές των χαρακτήρων με λεπταίσθητο, απρόσμενο αλλά πειστικό τρόπο διαπερνώνται, νοηματοδοτούνται και ναρκοθετούνται από σελίδες βιβλίων.[…]
[…] Πέρα από τα αφηγούμενα, εκείνο που πρωτίστως συναρπάζει στο μυθιστόρημα του Πεζί είναι η σύμπλευση των αλληλοαναιρούμενων επιδράσεων της ανάγνωσης, κατά την οποία συντελείται είτε μια ιδιότυπη φυγή είτε ένα βύθισμα στη μοναχικότητα, εξίσου παραμυθητικά . Συναρπάζει ακόμα η γλώσσα, ποιητική, ευρηματική, έξοχα λιτή, την οποία η Κατερίνα Δασκαλάκη μετέφερε με αξιέπαινή ευαισθησία.[…]
Λίνα Πανταλέων, Ελευθεροτυπία, 6 Μαϊου 2005.
