Το καλάθι σας είναι άδειο!
Μυθιστόρημα
«Δεν είναι μόνο το καλύτερο μυθιστόρημα πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα που διάβασα εδώ και δεκαετίες αλλά για να είμαι σαφής είναι από τα πιο πρωτότυπα και ιδιοφυώς γραμμένα μυθιστορήματα της σύγχρονης λογοτεχνίας». Paul Auster
Μετάφραση: Άννα Δαμιανίδη
ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΕΓΡΑΨΑΝ:
Γυναίκα μόνη, ερωτεύεται.
[…]Με το παρθενικό της μυθιστόρημα, η γαλλίδα συγγραφέας βάζει στο μικροσκόπιο μια γυναίκα που έχει χάσει τον έλεγχο, κάποια που κουβαλάει από τα παιδικά της χρόνια μια κρυφή πληγή, και η οποία, κυριευμένη από την ερωτική εμμονή της, στο άκουσμα και μόνο της λέξης «αγάπη», νιώθει το στομάχι της να κομποδένεται.[…]
[…]«Προτιμά», όπως γράφει η Κιριόλ, «να προχωρά μόνη, χωρίς κάποιον που θα την κάνει να νομίζει ότι μπορεί να την ανασηκώσει από την πραγματικότητα. Η αγάπη σφραγίζεται από εκείνον που την γεννά. Δεν την αναγνωρίζουμε παρά μόνο μια φορά στ’ αλήθεια, την πρώτη, είτε είναι τρυφερή είτε οδυνηρή». Και η πρώτη αγάπη της ηρωίδας της δεν είχε τίποτε το αξιοζήλευτο.[…]
[…]»Δεν είναι απλώς το καλύτερο μυθιστόρημα πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα που διάβασα εδώ και χρόνια, αλλά και ένα από τα πιο πρωτότυπα και ιδιοφυώς γραμμένα μυθιστορήματα της σύγχρονης λογοτεχνίας», έγραψε στο περιοδικό Lire, εξαίροντας τη γραφή της Κιριόλ για την οικονομία, την ακρίβεια, τη συμπόνοια και τις χιουμοριστικές πινελιές της. Σύμφωνα με τον Οστερ, το επίτευγμα της συγγραφέως είναι ότι, μολονότι επικεντρώνει την αφήγησή της στις κινήσεις της κεντρικής ηρωίδας, για να ξεδιπλώσει χωρίς ίχνος συναισθηματισμού κάθε πτυχή της εσωτερικής της ζωής, την ίδια στιγμή επιτρέπει στον αναγνώστη να έχει πλήρη συνείδηση του κόσμου που την περιβάλλει, «αυτήν τη νέα Γαλλία των αρχών του 21ου αιώνα».[…]
[…] Γεννημένη στη Λιόν το 1975, μ’ εμπειρία ζωής σε μητροπόλεις όπως το Λονδίνο, το Μπουένος Αϊρες, το Τόκιο και τη Νέα Υόρκη, όπου εγκαταστάθηκε το 1997 βιοποριζόμενη ως ανταποκρίτρια γαλλικών εντύπων, η Σελίν Κιριόλ έχει σήμερα πίσω της όχι μόνο τη «Φωνή χωρίς ήχο» μεταφρασμένη σε δεκαπέντε γλώσσες, αλλά και δύο μυθιστορήματα ακόμη.[…]
Σταυρούλα Παπασπύρου, Ελευθεροτυπία, 13 Σεπτεμβρίου 2009.
