Το καλάθι σας είναι άδειο!
Όλοι ονειρευόμαστε με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, εντελώς διαφορετικά ο καθένας πράγματα. Αυτή είναι η δημοκρατία των ονείρων· το προσωπικό ονειρολόγιο μιας γυναίκας που ανασύρει στο φως πρόσωπα και γεγονότα του παρελθόντος, προσδίδοντάς τους μια νέα, απρόσμενη κι ενίοτε αλλόκοτη λάμψη, καθώς σκαλίζει το παλίμψηστο των αισθημάτων της. Από κοντά οι αποσιωπήσεις αλλά και οι συμπτώσεις να ερμηνεύουν με τρόπο παράλογο, ή και μεταφυσικό, παλιές ιστορίες που έρχονται σαν όνειρα. Ή, γίνονται όνειρα; Κάποιες φορές μοιάζουν να αποδίδουν δικαιοσύνη, η συμπόνια την ακολουθεί στο πρωινό ξύπνημα. Χρήσιμη η ιχνηλασία, την παγίδα μόνο της εξιδανίκευσης φοβάται∙ τρόπος κι αυτός να θεραπεύει τις ενοχές.
ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΕΓΡΑΨΑΝ:
Βιβλιοπαρουσίαση / Το άπλετο της δημοκρατίας
Η συγγραφέας ενδοσκοπεί έχοντας στραμμένο το βλέμμα προς τον μεγάλο έξω κόσμο, που είναι πάντα παρών στα κείμενά της
Η Νίκη Τρουλλινού με τη «Δημοκρατία των ονείρων» αποδεικνύει, για άλλη μια φορά, πόσο καλή διηγηματογράφος είναι, μιας και στο παρελθόν υπηρέτησε επάξια τη μικρή φόρμα. Εδώ έχουμε μια σειρά από μικρά, ακόμη και μίας παραγράφου, κείμενα, «το προσωπικό ονειρολόγιο μιας γυναίκας», όπως λέει η ίδια στο οπισθόφυλλο, προσδιορίζοντας έτσι και το φύλο του αφηγητή. Μπαίνουμε, λοιπόν, στα άδυτα του μυαλού μιας γυναίκας ακολουθώντας τη διαδρομή του ασυνείδητού της, από το οποίο αναδύονται εικόνες, λέξεις, έννοιες, οράματα. Το ερώτημα όμως γεννάται από τις πρώτες σελίδες: «Είναι έτσι ακριβώς;»
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ
Ευγενία Μπογιάνου, www.avgi.gr, 9.5.23
Δημοκρατία των ονείρων
Μικρά κείμενα, διαμάντια, από όνειρο σε όνειρο στη Δημοκρατία του υποσυνείδητου που συμπλέει με το συνειδητό, εμπνευσμένο βιβλίο, λιτό και ταυτόχρονα πλουσιοπάροχα παραστατικό, για τα Χανιά, τα παιδικά χρόνια, τις μνήμες που έρχονται και φωλιάζουν μέσα μας, τις εικόνες που λαμπιρίζουν στα σκοτεινά, τους δρόμους που στενεύουν χωρίς να μας συνθλίβουν και τα διαβάσματά μας που έγιναν αποφασισμένος βηματισμός. Ένα βιβλίο που αξίζει να το διαβάσετε. Θα ευφρανθείτε.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ
Μάρω Δούκα, 4.3.2023
Νίκη Τρουλλινού: «Δημοκρατία των ονείρων»
Πάντα φλερτάριζε με τον μινιμαλισμό και τη μικρή φόρμα η πολύ καλή πεζογράφος Νίκη Τρουλλινού (Χανιώτισσα που κατοικοεδρεύει στο Ηράκλειο, ασχολούμενη με τον εναλλακτικό τουρισμό), αυτή τη φορά όμως κάνει πράξη αυτή της την αγάπη καταθέτοντας κείμενα της μισής ή μιας –το πολύ– σελίδας, που γενικότερα ποιητικίζουν παρά εργάζονται πάνω σε πεζές εκδοχές. Έτσι η διαδικασία των ονείρων, το πολιτικό, κοινωνικό, ψυχολογικό υποσυνείδητο, στιγμές που πέρασαν αλλά δεν ξεχάστηκαν ποτέ, η πέρα από κάθε αμφιβολία δραματικότητα με την οποία ζει και, τέλος, η αλλαγή σκηνικού της πραγματικότητας από τον φαντασιακό παράδεισο (ή μήπως κόλαση;) κάνουν τη συγγραφέα υποκειμενικό πυλώνα ερμηνείας αλλά και επεξήγησης όσων λαμβάνουν χώρα, εκούσια ή ακούσια, και παράλληλα μεταφράστρια των ίδιων της των προσωπικών δεδομένων. Η λέξη δημοκρατία ασφαλώς και παραπέμπει σε πολιτικό χαρακτήρα ιδεολογικής προτίμησης, ασφαλώς εμφανίζει την πολιτική ταυτότητα μιας δημιουργού η οποία ποτέ δεν την έκρυψε, παράλληλα όμως δίνει στα όνειρα μια χροιά δικαιοσύνης, μια γεύση ισότητας, ένα χρώμα ενσυναίσθησης, μια μορφή πλουραλισμού. Άρα, η συγγραφέας Τρουλλινού βλέπει ή κατασκευάζει συνεχόμενες εικόνες, οι οποίες έρχονται νύχτα και βγαίνουν στο φως της μέρας όταν εκείνη αποφασίσει για το πότε ακριβώς, τις οποίες ονομάζει όνειρα (που μπορεί και να είναι), διατρέχοντας και την αυτονομία τους αλλά και την ύπαρξή τους, και την αρχή αλλά και το τέλος τους, και την προσωπικότητά τους αλλά και τον συμβολισμό τους, μέσω μιας δημοκρατίας, όπως η ίδια την οριοθετεί, όπως η ίδια την ορίζει. Συνεπώς (και θα μιλήσουμε ευρύτερα παρακάτω) μια τέτοια λογοτεχνική μηχανή, ένα τέτοιο σινιάλο, μια τέτοια πρόθεση, η οποία και υπάρχει στο μυαλό της, μέχρι να φτάσει στο χαρτί ασφαλώς χρειάζεται πολύ μια ποιητική γραφή, η οποία θα απέκρυπτε παρά θα εμφάνιζε, η οποία θα υπέθετε παρά θα πιστοποιούσε, η οποία θα υπαινίσσετο παρά θα κατέγραφε. Και στη Δημοκρατία των ονείρων έχουμε ακριβώς αυτό το αποτέλεσμα.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ
Χρίστος Παπαγεωργίου, https://diastixo.gr, 20.1.2023
Ανάγνωση / Ένα δώρο παντός καιρού
Με την πεποίθηση ότι η ανάγνωση είναι δώρο παντός καιρού που δεν περιορίζεται μέσα σε στενά όρια καταλόγων και λιστών, και με αφορμή την ανάπαυλα τον γιορταστικών ημερών, θα προτείνω δέκα ελληνικά βιβλία και δέκα ξενόγλωσσα από την πολύ πρόσφατη εκδοτική παραγωγή.
«Στο όνειρο είναι κλεισμένο ένα είδος πείνας, ένα είδος διεκδίκησης που δεσμεύει την πραγματικότητα» λέει ο Μπρούνο Σουλτς στο μότο που επιλέγει η Νίκη Τρουλλινού για τη «Δημοκρατία των ονείρων» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ποταμός. Το προσωπικό ονειρολόγιο μιας γυναίκας ανασύρει στο φως πρόσωπα και γεγονότα του παρελθόντος προσδίδοντάς τους μια νέα θέαση, καθώς συγχέονται τα όρια, δίχως να ξεχωρίζει εντέλει η αλήθεια από το όνειρο. Άλλωστε και το όνειρο κρύβει τη δική του αλήθεια.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ
Ευγενία Μπογιάνου, www.avgi.gr, 26.12.22
Νίκη Τρουλλινού: «Η λογοτεχνία κάνει καλύτερους τους ανθρώπους»
«Η Λογοτεχνία πιστεύω πως έχει δύναμη να κάνει καλύτερους τους ανθρώπους, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ο κόσμος θα αλλάξει: η εναλλαγή του φωτεινού και σκοτεινού εαυτού μας θα είναι πάντα εδώ». Η Νίκη Τρουλλινού δεν έχει αυταπάτες αλλά δεν σταματά να πιστεύει στα όνειρα – της νύχτας και της καθημερινότητας, όπως λέει. Αυτά αποτέλεσαν και την πρώτη ύλη για το νέο της βιβλίο “Δημοκρατία των ονείρων”, που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις “Ποταμός”.
Μια έκδοση που έδωσε την αφορμή για να μιλήσουμε με τη Χανιώτισσα συγγραφέα για τα όνειρα και τα παιχνίδια της μνήμης, την αγάπη της στη φόρμα της νουβέλας και του διηγήματος, αλλά και τη λειτουργία των συγγραφέων ως ένα «αλλόκοτο είδος ληξιάρχου»…
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ
Δημήτρης Μαριδάκης, www.haniotika-nea.gr, 17.12.2022
Ποταμόπλοια / 46
Όλοι ονειρευόμαστε με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, εντελώς διαφορετικά ο καθένας πράγματα. Αυτή είναι η δημοκρατία των ονείρων· το προσωπικό ονειρολόγιο μιας γυναίκας που ανασύρει στο φως πρόσωπα και γεγονότα του παρελθόντος, προσδίδοντάς τους μια νέα, απρόσμενη κι ενίοτε αλλόκοτη λάμψη, καθώς σκαλίζει το παλίμψηστο των αισθημάτων της. Από κοντά οι αποσιωπήσεις αλλά και οι συμπτώσεις να ερμηνεύουν με τρόπο παράλογο, ή και μεταφυσικό, παλιές ιστορίες που έρχονται σαν όνειρα. Ή, γίνονται όνειρα; Κάποιες φορές μοιάζουν να αποδίδουν δικαιοσύνη, η συμπόνια την ακολουθεί στο πρωινό ξύπνημα. Χρήσιμη η ιχνηλασία, την παγίδα μόνο της εξιδανίκευσης φοβάται∙ τρόπος κι αυτός να θεραπεύει τις ενοχές.
