Το καλάθι σας είναι άδειο!
Ποταμόπλοια / 54
Με λες φτωχοδιάβολο, weirdo, τσουλίτσα, φουκαρά, καμένο χαρτί. Καταναλώνω τσάμπα οξυγόνο μού είπες, ενώ ήμουν ξαπλωμένος μπρούμυτα και μου περνούσες χειροπέδες. Αναρωτιέσαι κι εσύ σε τι χρησιμεύω. Θες να σου πω; Σε κάνω να νιώθεις καλύτερα για τον εαυτό σου. Έχω ρίξει τον πήχη τόσο χαμηλά που με προσπερνάς και νιώθεις σένιος. Τα έχεις καταφέρει. Δεν είσαι εγώ, δεν σε πετάνε έξω από τα μπαρ, δεν είσαι κλεφτρόνι να σε συλλαμβάνουν μέρα μεσημέρι καταμεσής του δρόμου, εσύ κλέβεις αλλιώς. Όμως, σου παρέχω θέαμα, παραδέξου το. Σε έχω δει τόσες φορές να με κοιτάς με αηδία και οργή. Σε έχω δει κι εσένα που με κοιτάς με συμπόνια λέγοντας oh my god και αηδίες. Λες και με νοιάζει.
Είκοσι ζωές στη γη της αφθονίας. Είκοσι αντιήρωες, που το αμερικανικό όνειρο άφησε έξω από τις φτερούγες του, και ξεστρατισμένοι πορεύονται με δεκανίκια και τρύπιες ασπίδες. Τους μισείς θανάσιμα, ή τους αγαπάς πολύ. Λες και τους νοιάζει.
ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΕΓΡΑΨΑΝ:
Η ολική επαναφορά των Ελληνίδων συγγραφέων
Οι Ελληνίδες συγγραφείς επιστρέφουν με μια σειρά από πρωτότυπους και άκρως ενδιαφέροντες τίτλους αλλά και με εκδοτικές μεταγραφές που συνοδεύονται από νέα εγχειρήματα.
Με αντίστοιχα γεγονότα που παραπέμπουν στις πιο ακραίες εκδοχές της σημερινής πραγματικότητας, άλλα στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, συνδιαλέγεται το νέο βιβλίο της δημοσιογράφου και συγγραφέως Μαρίας Μανωλέλη, In god we trust (εκδόσεις Ποταμός).
Πρόκειται για διηγήματα, τα οποία συγκροτούν ένα συνεκτικό σύνολο, καθώς αφηγούνται τις ιστορίες των ξεστρατισμένων της σύγχρονης Αμερικής, παρατηρώντας από κοντά τους παρίες που το σύστημα άφησε εκτός και τώρα πρέπει να αποδείξουν ότι ανήκουν στην κάστα των ανθρώπων. Η απανθρωποποίηση σε όλη της την έκφραση είναι κυρίαρχη σε μια αφήγηση που αφήνει τους αντι-ήρωες να αρθρώσουν τον δικό τους λόγο στις σελίδες ενός βιβλίου που αποκαλύπτει έναν άγνωστο εν πολλοίς σ’ εμάς κόσμο.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ
Τίνα Μανδηλαρά, lifo, 19.10.2024
Της γης οι κολασμένοι
Από τα ορεινά της Κρήτης και την ενδοοικογενειακή βία που ήταν ο πυρήνας του προηγούμενου βιβλίου της Μαρίας Μανωλέλη Μέσα πέτρα, η συγγραφέας με τη συλλογή διηγημάτων In God we trust αλλάζει ήπειρο και περνάει στην επικράτεια μιας άλλης, καθολικής και μάλλον ανίκητης, βίας: της κρατικής. Αυτής που έχει τη δύναμη να πετάξει έξω από τα όρια της «κανονικότητας» ανθρώπους που η ζωή δεν τους χαρίστηκε, ανθρώπους οι οποίοι ζουν στην αντίπερα όχθη του αμερικανικού ονείρου και που, ακούσια, γίνονται οι αντιήρωες μιας ζωής που δεν παλεύει μόνο για την επιβίωση αλλά που, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, προσπαθεί να υπάρξει με τους δικούς της όρους. Όσο ουτοπικό κι αν ακούγεται αυτό. Μόνοι, αποσυνάγωγοι, σίγουρα φτωχοί, τοξικοεξαρτώμενοι, μεγαλωμένοι σε ιδρύματα, δίχως την οικογενειακή ασπίδα να τους προστατεύει, άστεγοι, με γεννήτορες το ίδιο απελπισμένους με τους ίδιους, ανήμποροι, θυμωμένοι, ματαιωμένοι, ικανοί για όλα και για τίποτα, ανασφαλείς, εξόριστοι μέσα στον ίδιο τους τον τόπο. Αυτοί είναι οι ήρωες/αντιήρωες της Μανωλέλη.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ
Της Ευγενίας Μπογιάνου, frear.gr, 17.9.2024
Σύντομη στάση σε δύο αξιόλογες νέες κυκλοφορίες Ελλήνων πεζογράφων
Εν όψει καλοκαιριού ας ρίξουμε μια σύντομη ματιά σε δύο μικρά σε έκταση έργα Ελλήνων λογοτεχνών που ξεχωρίζουν από τις πρόσφατες εκδόσεις: μια συλλογή διηγημάτων και μία νουβέλα.
Ας ξεκινήσουμε με τη συλλογή της Μαρίας Μανωλέλη In God we trust, (εκδόσεις Ποταμός), μια ενδιαφέρουσα συλλογή ολιγοσέλιδων διηγημάτων με πρωταγωνιστές αφ’ ενός κάθε λογής παρείσακτους που κατοικούν στο περιθώριο της αμερικάνικης κοινωνίας: τοξικομανείς και κάθε μορφής εξαρτώμενους, ορφανούς και άστεγους, περιπλανώμενους σαν σκιές που όμως χωρίς την παραμικρή διάθεση απολογίας και με ζωτικό θράσος, χορεύουν ένα υπαρξιακό βαλς με τον δικό τους, ενίοτε σαγηνευτικό ρυθμό, και αφετέρου βιοπαλαιστές που τους έχουν μοιράσει το χειρότερο χαρτί στην τράπουλα της ζωής.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ
Κωστής Καλογρούλης, elculture.gr, 1.8.2024
Μαρία Μανωλέλη: «Οι ήρωες των διηγημάτων μου ζουν στη σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού»
Μιλήσαμε μαζί της για το νέο της βιβλίο «In God we trust»
Η ενδοοικογενειακή βία ήταν ο καμβάς πάνω στον όποιο έκανε το συγγραφικό ντεμπούτο της η δημοσιογράφος Μαρία Μανωλέλη, με το πρώτο της μυθιστόρημα «Μέσα Πέτρα» (2020, εκδ. Ποταμός). Τώρα, στο «In God we trust» από τις ίδιες εκδόσεις, το σκηνικό έχει στηθεί στην Αμερική και πρωταγωνιστές είναι 20 weirdo, φουκαριάρηδες φτωχοδιάβολοι που δεν περιμένουν τίποτα από κανέναν. Είκοσι ζωές που παραδέρνουν στη «γη της Επαγγελίας» και που δεν κατάφεραν να προκόψουν. Είκοσι αντιήρωες, πλάσματα αδίστακτα και λαβωμένα, που το αμερικανικό όνειρο τούς άφησε έξω από τις φτερούγες του. Από πού ξεπήδησαν και πού πηγαίνουν; Ρωτήσαμε τη συγγραφέα.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ
Αγγελική Μπιρμπίλη, athensvoice, 24.07.2024
ΓΙΑΤΙ ΓΡΑΦΟΥΜΕ ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ ΕΝΩ ΞΕΡΟΥΜΕ ΟΤΙ ΔΕΝ ΠΟΥΛΑΝΕ ΠΟΛΥ;
Συγγραφείς από την Ελλάδα που κυκλοφόρησαν πρόσφατα συλλογές διηγημάτων που αξίζει να διαβάσετε, μιλάνε ανοιχτά στο NEWS 24/7 για το πώς είναι να επιλέγεις τον πιο δύσβατο εμπορικά δρόμο των μικρών ιστοριών μυθοπλασίας για να εκφραστείς λογοτεχνικά σε μια χώρα πλούσια σε βιβλία αλλά φτωχή σε αναγνώστες.
Μαρία Μανωλέλη: Δεν γνωρίζω γιατί τα διηγήματα δεν είναι δημοφιλή. Βασικά δεν γνώριζα καν ότι δεν είναι δημοφιλή. Όταν έκανα τα πρώτα μου βήματα σαν αναγνώστρια, σε ηλικίες τρυφερές κι εφηβικές, δεν μου άρεσαν τα διηγήματα γιατί πάνω που ταυτιζόμουν ή συμπονούσα τον ήρωα, τσουπ η ιστορία τελείωνε κι ο συγγραφέας με άφηνε μετέωρη. Ίσως οι αναγνώστες προτιμούν να βυθίζονται σε μια ιστορία, να μαθαίνουν περισσότερες λεπτομέρειες για τους ήρωες, τους τόπους και τις καταστάσεις και αυτό είναι κάτι που στη μικρή φόρμα δε γίνεται. Ίσως πάλι η «επιτυχημένη ανάγνωση» να συνδέεται με το σημείο εκείνο που έχουμε καταδυθεί σε μια ιστορία και ό,τι attention span και να έχουμε αδημονούμε για τη συνέχεια και αυτό είναι κάτι που μπορεί να μας συμβεί μόνο με τα μυθιστορήματα.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ
Θεοδόσης Μίχος, news247, 14.7.2024
