Το καλάθι σας είναι άδειο!
Ποταμόπλοια / 14
Τέσσερις νέοι: δύο νοσοκόμες, ένας μηχανικός και ένας γιατρός είναι κάτι παραπάνω από φίλοι. Και τυχαίνει να ζουν σε μια περίοδο όπου η καθημερινότητα ωθεί τους ανθρώπους να αναζητήσουν έναν τρόπο να παραμείνουν ακέραιοι. Και όμως κάτι ενώνει ένα παιδί που κάθεται δίπλα στο παράθυρο, μια γυναίκα που εκπορνεύεται, τους ηλικιωμένους που προσπαθούν να ξεχάσουν το παρελθόν ή έναν άστεγο, με τους τέσσερις νέους: η σκέψη να αναγεννηθούν. Και όταν μια αυτοκτονία τους δώσει την ευκαιρία, κάποιοι από αυτούς θα ενώσουν τις δυνάμεις τους, ενώ άλλοι θα απομακρυνθούν ή θα απομονωθούν. Τι συνιστά όμως το Είναι αυτών των πρισμάτων ή πώς ένα κάτοπτρο συλλαμβάνει τις μορφές τους; Ab ovo σημαίνει «από το αυγό, από την αρχή», είναι η φράση που ορίζει τη διηνεκή γέννησή μας.
ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΕΓΡΑΨΑΝ:
Τσόφλια αυγού
Τέσσερα πρόσωπα, δύο γυναίκες και δύο άντρες, πασχίζουν να προφυλάξουν τις εύθρυπτες υπάρξεις τους σε έναν κατακερματισμένο, αποσχηματοποιημένο κόσμο. Σε αυτό το αποψιλωμένο από νόημα τοπίο ακόμα και το παραμικρό αίσθημα ασφάλειας είναι εξαρχής αποκλεισμένο. Ο Θανάσης Σταμούλης (γεν. 1978) εγκλείει τους ήρωές του σε έναν εφιαλτικό μικρόκοσμο, παραμορφωμένο από τρομερές δυσπλασίες.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ
Λίνα Πανταλέων, www.kathimerini.gr, 22.7.2018
Μια σφαίρα από μπετόν
Αν κάποιος έπρεπε να παρομοιάσει το Ab Ovo, το δεύτερο βιβλίο του Θανάση Σταμούλη, με ένα φανταστικό ζώο, τότε αυτό θα ήταν ένα αρμαντίλλο από μπετόν χαμένο μέσα στους δρόμους των δυτικών συνοικιών της Αθήνας. Με το οποίο θέλω να πω ότι είναι ένα παράξενο, σχεδόν θωρακισμένο έργο που κάτω από το αρραγές κέλυφός του κρύβει ένα ευάλωτο πλάσμα.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ
Του Παναγιώτη Κεχαγιά, bookpress.gr, 24.3.2018
Ab ovo: μια συζήτηση με τον Θανάση Σταμούλη
Ab ovo (=από το αυγό) ο τίτλος της νουβέλας. Η ανάγκη για αναγέννηση πώς βρίσκει τρόπο να πραγματωθεί; Στην ιστορία σας ένα τραγικό γεγονός αποτελεί ένα τέτοιο εφαλτήριο για τους πρωταγωνιστές. Μπορεί όμως η απόφαση για αλλαγή να προκύψει διαφορετικά; Επίσης, την ανάγκη αυτή ποιοι άνθρωποι την αισθάνονται και πότε;
Δεν ξέρω αν μπορώ να απαντήσω καθολικά για το πότε ή πώς πραγματώνεται μια «αναγέννηση». Αν μπορεί να συμβεί μόνο σε περιόδους κρίσης ή και σε περιόδους εφησυχασμού. Αν πρέπει να βασανίσεις τον εαυτό σου ή μπορείς σε κατάσταση ηρεμίας να ανακαλύψεις πράγματα για εσένα και να προσπαθήσεις να τα αλλάξεις. Νομίζω ότι εξαρτάται από τον τρόπο που βλέπει ή ορίζει το καθένας τον εαυτό του μέσα σε μια κοινωνία. Για παράδειγμα στο Ab Ovo, η Μαρία αισθάνεται αυτήν την ανάγκη μέσω ενός τραγικού γεγονότος, ενώ ο Παύλος πιστεύει πως αυτή μπορεί να επέλθει μόνο μέσω της αγάπης και ο Τάκης πως τα εξωτερικά ερεθίσματα παίζουν πρωταρχικό ρόλο. Από την άλλη, η πρωταγωνίστρια (μέσω της οποίας παρακολουθούμε την ιστορία να εξελίσσεται), θεωρεί πως αυτή η «αναγέννηση» θα πραγματωθεί μονάχα αν μπορέσει να βρει στους άλλους ένα κομμάτι δικό της, αν χωρέσει μέσα της όλους τους ανθρώπους του κόσμου. Γι' αυτό πολλές φορές οι χαρακτήρες στα δικά της μάτια γίνονται σχηματικοί. Προσπαθεί με τον δικό της τρόπο να μάθει αν κατά βάθος όλοι οι άνθρωποι έχουν τις ίδιες ανάγκες και τις ίδιες ανησυχίες. Για εκείνη, «αναγέννηση» σημαίνει κατανόηση. Έτσι, ο κάθε ήρωας αρπάζει μια ερμηνεία του τίτλου και κινείται επάνω σε αυτήν. Και ενώ κάποιος διαφοροποιείται μέσω ενός μη αναστρέψιμου αποτελέσματος, ένας άλλος βρίσκει τη λύση μέσα από την κατανόηση πως αυτό που τον καθοδηγεί δεν είναι μια σειρά τυχαίων γεγονότων, αλλά το αποτέλεσμα των επιλογών του. Ίσως εν τέλει η απάντηση να κρύβεται εκεί. Στο σημείο όπου κάποιος συνειδητοποιεί πως η αναγέννηση δεν έχει να κάνει με το ποιος αισθάνεται αυτή την ανάγκη ή πότε, αλλά με ποιον τρόπο αντιλαμβάνεται ότι μπορεί αυτή να συμβεί.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ
kaboomzine.gr, 6.2.2018
