Μετάφραση: Kατερίνα Δασκαλάκη
Μυθιστόρηµα ερωτικό, µυθιστόρηµα του πολέµου, στοχασµός γύρω από το κακό, την τέχνη και την ευτυχία Το γέλιο του δράκου είναι η ιστορία ανθρώπων που συγκρούστηκαν µε την αµφισηµία και τη βαρβαρότητα του 20ού αιώνα.
«Δουλεύω σ’ αυτήν τη γωνιά της Γαλλίας εδώ και δέκα χρόνια µε µανία. Εδώ ακριβώς γεννήθηκαν τα παιδιά µας, εδώ η Ζαν προσπαθεί ακόµα κάθε µέρα να µε προσηλυτήσει στην ευτυχία. Στην ευτυχία όπως η ίδια την αντιλαµβάνεται, λεία και συµπαγή. Χωρίς περιττές λέξεις, χωρίς διπλό πρόσωπο. Έναν τρόπο να δοκιµάζει κανείς το θαύµα της παρουσίας µας στα πράγµατα, στο φως της ηµέρας. Οι φωνές των παιδιών, το κορµί του άλλου, το δικό σου κορµί. Αναπνοή, περπάτηµα, γεύση, όσφρηση και κάθε µέρα το θαύµα µιας παραπάνω µέρας. Εγώ, κάθε βράδυ, βρίσκοµαι αντιµέτωπος µε µια καταπιεστική µοναξιά, µε την αδιαπέραστη δυστυχία ότι περνάω δίπλα από αυτό που ψάχνω, σαν να µε τυφλώνει µια πυκνή οµίχλη.»