Το καλάθι σας είναι άδειο!
Μετάφραση, πρόλογος: Κατερίνα Σχινά
Το έργο του Jack London, έργο βαθύτατου ανθρωπισμού και ενεργού στοχασμού δεν πάλιωσε μέσα στον χρόνο. Τον διαβάζουμε ακόμα, με τη συγκίνηση που γεννάει η απερίφραστη ειλικρίνεια και η γνησιότητά του. «Αν συνθλίψεις την αλήθεια, αν την κρύψεις, αν δεν την υψώσεις σαν έμβλημα, τότε είσαι καταδικασμένος στην ευτέλεια», είχε γράψει το 1914, δίνοντας το μέτρο της ευθύνης και του πνευματικού θάρρους – ένα αίτημα πιο επίκαιρο παρά ποτέ.
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΣΧΙΝΑ
ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΕΓΡΑΨΑΝ:
Tρία βιβλία με σκέψη
Τρία βιβλιαράκια μια σταλιά που τα κουβαλώ μέσα στην τσάντα μου ένα μήνα τώρα. Όλα μαζί δεν φτάνουν καν τις 200 σελίδες και εγώ τα διαβάζω αποσπασματικά στο μετρό, στο λεωφορείο, όπου μου δίνεται η ευκαιρία για μια κλεφτή ματιά. Έχω γεμίσει με τόσα post it τις σελίδες του που ντρέπομαι. Δεν έχουν χαρακτήρες για να σας τους περιγράψω, ούτε δρώμενα, πλοκή που εξελίσσεται και σε κρατά σε εγρήγορση. Μόνο λόγος. Και σκέψεις που ξεδιπλώνονται μπροστά σου για να σε προβληματίζουν, να σε βουτήξουν στα βαθιά, πένες τόσο αδυσώπητες που σε αφήνουν έκπληκτο.
Πρέπει να σας προειδοποιήσω, μην αφήσετε το μέγεθος τους να σας ξεγελάσει. Κάθε πρόταση είναι και μια στάση, ένα σκάλωμα. Το Tι σημαίνει για κείνον η ζωή και πως έγινε σοσιαλιστής του London είναι ένα απίστευτα ειλικρινές και αυτοσαρκαστικό κείμενο. Αν είσαι θαυμαστής των έργων του ή έχεις διαβάσει κάποιο από τα βιβλία του θα ενθουσιαστείς με την κριτική που ασκεί στον εαυτό του, τις πικρές σκέψεις του αλλά και την εμμονή του στην πίστη της ηθικής ανωτερότητας του ανθρώπου. Ένα προσωπικό οδοιπορικό στις ανθρώπινες κάστες της εποχής του γεμάτο αλήθεια και απογοήτευση, μια κατακρήμνιση των αρχών του μέσα από βιωματική αντίληψη που τον κάνει να επιστρέφει στις ρίζες του, στις αρχικές του επιλογές και εξηγεί στον αναγνώστη του την μετέπειτα συγγραφική του πορεία.
Η αντιπαράθεση (μπορεί και όχι) του Stevenson με τον Malevitch σχετικά με τις έννοιες της τεμπελιάς και της φυγοπονίας, της αναζήτησης της ευτυχίας μέσα από την σχόλη ή την δημιουργικότητα είναι άκρως ενδιαφέρουσα, ειδικά στις μέρες μας. Μπορεί κανείς να το διαβάσει μόνο και μόνο για να αναρωτηθεί το πόσο έχουν αλλάξει οι βασικές αξίες της ζωής ή τα φιλοσοφικά ερωτήματα με την πάροδο των αιώνων. Η αλήθεια είναι ότι το ίδιο το βιβλίο σε δοκιμάζει με το θέμα του ειδικά αν ξεχάσεις ότι διαβάζεις δοκίμιο και προσπαθήσεις να αναγάγεις τα ερωτήματα του στην σημερινή εποχή.
Το δοκίμιο του Hazlitt είναι γραμμένο σχεδόν δυο αιώνες πριν αλλά τόσο επίκαιρο που θα μπορούσε να είχε γραφτεί χθες. Θεωρώ ότι είμαι παντελώς ανίκανη να σας μεταφέρω έστω και λίγο την διεισδυτικότητα και την οξύτητα του λόγου του, για αυτό διαβάστε το. Ο συγγραφέας αναλύει την άποψη του περί χυδαιότητας και προσποίησης της αριστοκρατίας αλλά και του όχλου, ξεσκεπάζει μέσα από παραδείγματα και αναγωγές σε ήρωες βιβλίων της εποχής του την υποκρισία των ανθρώπων όπου και αν ανήκουν και αναδεικνύει το κοπιαστικό εσωτερικό παίδεμα που απαιτείται από τον καθένα μας για να κρατηθεί μην πέσει στην εύκολη παγίδα των «ταμπελών».
Μπορεί να συμφωνήσεις ή να διαφωνήσεις μαζί του αλλά θα θαυμάσεις την ικανότητα του να σε οδηγεί σταδιακά στην δική του αλήθεια μέσα από την λεπτομέρεια.
Η αλήθεια είναι ότι διαβάζοντας και τα τρία βιβλία βρέθηκα να αναρωτιέμαι ποια θα ήταν η άποψη του Hazlitt για τα δυο προηγούμενα...
της Αρτέμιδος Καπούλα, www.protagon.gr, 29/11/2010
